Μανουὴλ ὁ Βυζάντιος
Ἄρχων Πρωτοψάλτης τῆς Μ.τ.Χ.Ἐ.
Μανουὴλ Βυζάντιος, μαθητὴς Ἰακώβου τοῦ Πρωτοψάλτου καὶ Γεωργίου τοῦ Κρητός, διακριθεὶς διὰ τὸ σοβαρὸν ἐκκλησιαστικὸν ὕφος, ὃ ἐμιμήθη πιστότατα καὶ ὁ κατόπιν Πρωτοψάλτης Κωνσταντῖνος ὁ Βυζάντιος.
Ἐκλήθη εἰς τὴν θέσιν τῆς Πρωτοψαλτείας ἐκ τῆς ἐν Κοντοσκαλίῳ ἱερᾶς ἐκκλησίας τῆς ἁγίας Κυριακῆς ἕνεκα τῆς ἀπαραμίλλου καλλιφωνίας καὶ τῆς περὶ τὴν μουσικὴν ἐμπειρίας αὐτοῦ.
Ἐμέλισε τρεῖς σειρὰς χερουβικὰ ἔντεχνα, κοινωνικά, μαθήματα τοῦ Μαθηματαρίου, τὰ κατ᾽ ἦχον ἀντίφωνα κατὰ τὸ μικτὸν εἶδος, συντόμους δοξολογίας εἰς διαφόρους ἤχους, τὰς στιχολογίας τῶν κεκραγαρίων τῶν ὀκτὼ ἤχων, τοὺς μακαρισμοὺς τοῦ βαρέως ἤχου καὶ τοῦ πρωτοβαρέως· ἐποίησε τὴν κατ᾽ ἀγωγὴν στιχολογίαν τῶν μεγαλυναρίων τῆς Ὑπαπαντῆς, συνέταμε τὸ μέγιστον «Μακάριος ἀνήρ» Πέτρου τοῦ Πελοποννησίου, συνέγραψε δὲ καὶ συλλογὴν τῶν ἰδιομέλων μετὰ διαφόρων κοντακίων καὶ ἀπολυτικίων κατὰ τὸ ὕφος τῆς Μ.Ἐκκλησίας. Τοῦτον ἀποθανόντα τῇ 2ᾳ Ἰουνίου τοῦ 1819 διεδέξατο Γρηγόριος ὁ Λευῒτης, Λαμπαδάριος πρότερον ὢν τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας.