Παναγιώτης Χαλατζόγλους
Ἄρχων Πρωτοψάλτης τῆς Μ.τ.Χ.Ἐ.
Παναγιώτης Χαλατζόγλους, Πρωτοψάλτης τῆς Μ.Ἐκκλησίας (1728), Βυζάντιος τὴν πατρίδα, καλλίφωνος, διδαχθεὶς τα πρῶτα γράμματα καὶ τὰς προκαταρκτικὰς γνώσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς παρά τινος ἁγιορείτου μοναχοῦ Τραπεζουντίου, συγγενοῦς τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, τοῦ ὡσαύτως ἐκ Τραπεζοῦντος ὁρμωμένου καὶ τὸν χαλάτζην ἐπαγγελλομένου.
Πρὸς τελειοτέραν ἐκμάθησιν τῆς μουσικῆς μετέβη εἰς Ἅγιον Ὄρος καὶ ἐμαθήτευσε παρὰ τῷ ὀνομαστῷ μουσικῷ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης Δαμιανῷ τῷ Βατοπεδινῷ· ἐπανελθὼν δὲ διωρίσθη Πρωτοψάλτης τῆς Μ. Ἐκκλησίας ὅτε καὶ ἀνέδειξε πολλοὺς μαθητάς.
Ἐμέλισε διάφορα ἔργα, ἐξ ὧν γνωρίζομεν τὸν καλοφωνικὸν εἱρμὸν «Ἔφριξε γῆ» εἰς ἦχον πλ. α´ μετὰ τοῦ κρατήματος, ἕτερον κράτημα εἰς ἦχον βαρὺν κατὰ τὸ διατονικὸν γένος, καὶ ἄλλα· συνέγραψε δὲ μικρὸν Ἐγχειρίδιον περὶ Μουσικῆς, ἐν τῷ ὁποίῳ πραγματεύεται περὶ φθορῶν, θέσεων κτλ., καὶ περὶ ἀραβοπερσικῆς μουσικῆς ἐν σχέσει πρὸς τὴν ἡμετέραν.
Δεινῶς ἐβασανίσθη ὁ Χαλατζόγλους ἐκ ποδαλγίας. Ἀπεβίωσεν τῷ 1748 κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Μ. Παρασκευῆς.