23η Ἀπριλίου 2020
ΠΕΜΠΤΗ:
Τῆς Διακαινησίμου.
Τοῦ
Ἁγίου ἐνδόξου
Μεγαλομάρτυρος
Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου56.
|
|
Ἦχος πλ. α΄. Τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ Ἀντ’ αὐτῆς ἡ Ἐναρκτήριος Ἀκολουθία τοῦ Πάσχα (βλέπε Ἑσπερινόν τοῦ Πάσχα). ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ «Δόξα τῇ ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ...». «Χριστός ἀνέστη...», δεκάκις καί ἡ μεγάλη Συναπτή. Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους η΄. Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Διά τοῦ τιμίου σου Σταυροῦ... – Ὁ τήν ἀνάστασιν διδούς... – Μέγα θαῦμα...». 2.– Τό 1 Στιχηρόν Ἀνατολικόν· «Ἑσπερινήν προσκύνησιν...» καί 3.– Τό 1 Στιχηρόν Αὐτόμελον τοῦ Ἁγίου· «Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσιν...» καί τά 3 Στιχηρά Προσόμοια· «Ῥωμαλέῳ φρονήματι... – Τῷ Σωτῆρι συνέπαθες... – Τῷ τῆς πίστεως θώρακι...». Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Ἁγίου· «Ἀξίως τοῦ ὀνόματος...». Καί νῦν: Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Ἐν τῇ Ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ...». Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό μέγα Προκείμενον· «Ἐνώτισαι, ὁ Θεός, τήν προσευχήν μου...», μετά τῶν πρό αὐτοῦ στίχων καί τά Ἀναγνώσματα τοῦ Ἀγίου. Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Σέ τόν σαρκωθέντα Σωτῆρα Χριστόν...» καί τά 4 Στιχηρά τοῦ Πάσχα· «Πάσχα ἱερόν... – Δεῦτε ἀπό θέας... – Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες... – Πάσχα τό τερπνόν...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων. Δόξα: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Ἁγίου· «Τόν νοερόν ἀδάμαντα...». Καί νῦν: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετά τοῦ· «Χριστός ἀνέστη...», ἀκολούθως ὁ β΄ Χορός τό Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου· «Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής...» καί πάλιν ὁ α΄ Χορός τό· «Χριστός ἀνέστη...». Ἀπόλυσις: Διαλογική. Τῇ Πέμπτῃ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ Ἀντ’ αὐτοῦ ἡ Ἐναρκτήριος Ἀκολουθία τοῦ Πάσχα (βλέπε Ἑσπερινόν τοῦ Πάσχα). ΟΡΘΡΟΣ «Δόξα τῇ ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ...». «Χριστός ἀνέστη...», δεκάκις, ἡ μεγάλη Συναπτή καί εὐθύς οἱ· Ἀναβαθμοί: Τό α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου· «Ἐκ νεότητός μου...». Προκείμενον: «Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει, καί ὡσεί κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται». Στίχος: «Πεφυτευμένος ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐξανθήσει». Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τοῦ Ἁγίου· «Προσέχετε ἀπό τῶν ἀνθρώπων...» (Λουκ. κα΄ 12-19). «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...», ἅπαξ. Δόξα: «Ταῖς τοῦ Ἀθλοφόρου πρεσβείαις...». Καί νῦν: «Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις...» καί τό Ἰδιόμελον· «Σήμερον ἡ οἰκουμένη...». Κανόνες: 1.– Τοῦ Πάσχα· «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ μετά στίχου· «Δόξα τῇ ἁγίᾳ ἀναστάσει σου, Κύριε» καί 2.– Τοῦ Ἁγίου· «Ὑπέρ ἥλιον ἐξήστραψεν ἡ μνήμη σου...» μετά στίχου· «Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4. Ἐν τέλει ἑκάστης ᾨδῆς ἐπαναλαμβάνεται ὁ Εἱρμός τοῦ Κανόνος τοῦ Πάσχα ὡς Καταβασία, τό· «Χριστός ἀνέστη...», τρίς, τό· «Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς...», ἅπαξ. Μικρά Συναπτή καί ἡ οἰκεία ἐκφώνησις ἑκάστης ᾨδῆς. Ἀπό γ΄ ᾨδῆς· Ἡ Ὑπακοή καί τό Κοντάκιον τοῦ Πάσχα (χῦμα). Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς· Κοντάκιον – Οἶκος: Τοῦ Ἁγίου. Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας. «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...», τρίς καί τό· «Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς...», τρίς. Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ’ αὐτῆς ἡ θ΄ ᾨδή τοῦ Πάσχα· «Φωτίζου, φωτίζου...», μετά τῶν Μεγαλυναρίων, ἄνευ τοῦ Δόξα, Καί νῦν, καί ἡ θ΄ ᾨδή τοῦ Κανόνος τοῦ Ἁγίου· «Γλυκύτατον δρόσον...» μετά στίχου· «Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν...» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4. Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... – Φωτίζου, φωτίζου...». Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τοῦ Πάσχα· «Σαρκί ὑπνώσας...». 2.– Τοῦ Ἁγίου· «Ἔαρ ἡμῖν ἐξέλαμψεν...» καί 3.– Τοῦ Πάσχα· «Σαρκί ὑπνώσας...». Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄. Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Κύριε, ἐσφραγισμένου τοῦ τάφου... – Κύριε, τούς μοχλούς τούς αἰωνίους... – Κύριε, αἱ γυναῖκες ἔδραμον... – Κύριε, ὥσπερ ἐξῆλθες...». 2.– Τά 4 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἁγίου· «Δεῦτε, τήν πανέορτον φαιδράν... – Ὅλον, προσενήνοχας σαυτόν... – Σπόρον, γεωργήσας ἐμμελῶς... – Μάρτυς, ἀθλοφόρε τοῦ Χριστοῦ...», μετά στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει, καί ὡσεί κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται». β΄.– «Πεφυτευμένος ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐξανθήσει» καί 3.– Τά 4 Στιχηρά τοῦ Πάσχα· «Πάσχα ἱερόν... – Δεῦτε ἀπό θέας... – Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες... – Πάσχα τό τερπνόν...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων. Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Ἁγίου· «Ἀνέτειλε τό ἔαρ...». Καί νῦν: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετά τοῦ· «Χριστός ἀνέστη...», τρίς, ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν: Τοῦ Πάσχα. Μετά τήν Εἴσοδον. «Χριστός ἀνέστη...». Ἡ Ὑπακοή: Τοῦ Πάσχα· «Προλαβοῦσαι τόν ὄρθρον...». Ἀπολυτίκιον: Τοῦ Ἁγίου· «Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής...». Κοντάκιον: Τοῦ Πάσχα· «Εἰ καί ἐν τάφῳ...». Ἀντί τοῦ Τρισαγίου: «Ὅσοι εἰς Χριστόν...». Ἀπόστολος: Τοῦ Ἁγίου· «Κατ’ ἐκεῖνον τόν καιρόν ἐπέβαλεν Ἡρῴδης...» (Πράξ. ιβ΄ 1-11), μετά τοῦ Προκειμένου· «Εὐφρανθήσεται δίκαιος ἐν Κυρίῳ. – Εἰσάκουσον ὁ Θεός τῆς φωνῆς μου», ζήτει τοῦτον τῷ Σαββάτῳ δ΄ ἑβδομάδος τῶν Πράξεων. Εὐαγγέλιον: Πέμπτης τῆς Διακαινησίμου· «Ἄνθρωπός τις ἦν ἐκ τῶν Φαρισαίων...» (Ἰω. γ΄ 1-15). Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... – Φωτίζου, φωτίζου...». Κοινωνικόν: «Σῶμα Χριστοῦ...». Εἰς τούς πανηγυρίζοντας Ναούς· «Εἰς μνημόσυνον...»57. «Χριστός ἀνέστη...» κτλ. Ἀπόλυσις: Διαλογική.56. ΤΜΕ, 23η Ἀπριλίου, Περίπτωσις Α΄ § § 1-3, σελ. 239-240. 57. Ἐάν ὁ Ναός τιμᾶται ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου. |
