Τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ.

Ἀπολυτίκια: 1.– «Οὐράνιος χορός...». 2.– Δόξα· «Ὁ μάρτυς σου, Κύριε...».

Κοντάκιον: «Ὡς ἀγκάλας σήμερον...».

Ἀπόλυσις: Μικρά.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ς΄.

Ἑσπέρια: Τά 3 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Λέγε, Συμεών... – Δέχου, Συμεών... – Δεῦτε καί ἡμεῖς...», ἅπαντα ἐκ δευτέρου.

Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ἀνοιγέσθω ἡ πύλη...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα.

Ἀπόστιχα: Τά 3 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Κατακόσμησον τόν νυμφῶνά σου, Σιών... – Τόν ἐκλάμψαντα πρό αἰώνων... – Τόν ὀχούμενον ἐν ἅρμασι...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν σου, Δέσποτα, κατά τό ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν». β΄.– «Φῶς, εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν, καί δόξαν λαοῦ σου, Ἰσραήλ».

Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Ὁ τοῖς Χερουβίμ ἐποχούμενος...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Χαῖρε, κεχαριτωμένη...», τρίς.

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἐν ἀγκάλαις τοῦ δικαίου Συμεών βασταχθῆναι καταδεξάμενος διά τήν ἡμῶν σωτηρίαν, Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν...».

Τῇ Πέμπτῃ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, τά διά τήν Λιτήν Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Ὁ παλαιός ἡμερῶν...» κτλ. μετά τοῦ Δόξα, Καί νῦν αὐτῶν. Τρισ­άγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς· «Χαῖρε, κεχαριτωμένη...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Χαῖρε, κεχαριτωμένη...», τρίς.

Καθίσματα: Τῆς Ἑορτῆς τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί τό μετά τόν Πολυέλεον, ἅπαντα ἐκ δευτέρου.

Ἀναβαθμοί: Τό α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου· «Ἐκ νεότητός μου...».

Προκείμενον: «Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ».

Στίχος: «Ἐξηρεύξατο ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν· λέγω ἐγώ τά ἔργα μου τῷ βασιλεῖ».

Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἦν ἄνθρωπος ἐν Ἰερουσαλήμ...» (Λουκ. β΄  25-33).

Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα). Δόξα· «Ταῖς τῆς Θεοτόκου...». Καί νῦν, τό αὐτό καί τό Ἰδιόμελον· «Ἀνοιγέσθω ἡ πύλη...».

Κανών: Τῆς Ἑορτῆς· «Χέρσον ἀβυσσοτόκον...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ ἄνευ στίχου καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, εἰς 6.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Μεσῴδιον Κάθισμα: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἐν τῷ ὄρει τῷ Σινᾷ...», ἅπαξ.

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τῆς Ἑορτῆς.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Χέρσον ἀβυσσοτόκον...».

Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται ἀντ’ αὐτῆς τά Μεγαλυνάρια τῆς Ἑορτῆς·  «Ἀκατάληπτόν ἐστι...» μέχρι καί τοῦ στίχου· «Κατελθόντ’ ἐξ οὐρανοῦ...», ἀπό δέ τοῦ στίχου· «Λάμπρυνόν μου τήν ψυχήν...», ἀνά Τροπάριον τῆς θ΄ ᾨδῆς τοῦ Κανόνος τοῦ Εἱρμοῦ καί τοῦ α΄ Τροπαρίου δευτερουμένων.

Εἱρμός θ΄ Ὠδῆς: «Θεοτόκε ἡ ἐλπίς... – Ἐν νόμῳ, σκιᾷ καί γράμματι...».

Ἐξαποστειλάριον: Τό Αὐτόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ἐν Πνεύματι τῷ ἱερῷ...», τρίς.

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους δ΄.

Αἶνοι: Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς· «Νόμον τόν ἐν γράμματι... – Φῶς εἰς ἀποκάλυψιν... – Κόλπων τοῦ Γεννήτορος...», τό πρῶτον δίς.

Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Ὁ ἐν χερσί πρεσβυτικαῖς...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

        «Χαῖρε, κεχαριτωμένη...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα: Τῆς Ἑορτῆς.

Ἀντίφωνον α΄.

Ἦχος β΄.

«Ἐξηρεύξατο ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν.

Ἡ γλῶσσά μου κάλαμος γραμματέως ὀξυγράφου.

Ἐξεχύθη χάρις ἐν χείλεσί σου.

Διά τοῦτο εὐλόγησέ σε ὁ Θεός εἰς τόν αἰῶνα.

Δόξα... Καί νῦν...».      

Ἀντίφωνον β΄.

Ἦχος ὁ αὐτός.

«Περίζωσαι τήν ῥομφαίαν σου ἐπί τόν μηρόν σου δυνατέ.

Καί ἔντεινε καί κατευοδοῦ καί βασίλευε.

Τά βέλη σου ἠκονημένα δυνατέ· λαοί ὑποκάτω σου πεσοῦνται.

Ῥάβδος εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας σου

Δόξα... Καί νῦν...Ὁ Μονογενής Υἱός...».

Ἀντίφωνον γ΄.

Ἦχος α΄.

«Ἄκουσον, θύγατερ, καί ἴδε, καί κλῖνον τό οὖς σου.                    

Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.

Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ».        

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν,Ἦχος β΄: «Ἐγνώρισε Κύριος τό σωτήριον αὑτοῦ ἐναντίον πάντων τῶν ἐθνῶν. Σῶσον ἡμᾶς, Υἱέ Θεοῦ, ὁ ἐν ἀγκάλαις τοῦ δικαίου Συμεών βασταχθείς, ψάλλοντάς σοι, Ἀλληλούια».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Χαῖρε, κεχαριτωμένη...».

Κοντάκιον: Ὁμοίως· «Ὁ μήτραν παρθενικήν...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τῆς Ἑορτῆς· «Χωρίς πάσης ἀντιλογίας...» (Ἑβρ. ζ΄ 7-17).

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Ἀνήγαγον οἱ γονεῖς τό παιδίον Ἰησοῦν...» (Λουκ. β΄ 22-40).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Θεοτόκε ἡ ἐλπίς... – Ἐν νόμῳ, σκιᾷ καί γράμ­ματι...».

Κοινωνικόν: «Ποτήριον σωτηρίου...».

«Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.