Ἦχος βαρύς, Ἑωθινόν Ζ΄.
 

Πατριαρχική καί Συνοδική Χοροστασία.
 

Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκια: 1.– «Σήμερον τῆς σωτηρίας...». 2.– Δόξα· «Τῶν οὐρανίων στρατιῶν...».  

Κοντάκιον: «Τῇ ὑπερμάχῳ...».

Ἀπόλυσις: Μικρά· «Ὁ δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους...».

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ι΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ... – Σταυρόν ὑπέμεινας, Σωτήρ... – Ἀπόστολοι ἰδόν­τες...». 2.– Τά 3 Στιχηρά Ἀνατολικά· «Κἄν συνελήφθης, Χριστέ... – Δαυϊτικήν προφητείαν... – Κατῆλθες ἐν τῷ ᾅδῃ...» καί 3.– Τά 4 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Σταυροῦ· «Λάμψον ὁ τοῦ Κυρίου Σταυρός... – Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός... – Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός... – Δεῦρο τῶν Πρωτοπλάστων δυάς...».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Σταυροῦ· «Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν...».

Καί νῦν: Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Μήτηρ μέν ἐγνώσθης...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας.

Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Ἀνέστης ἐκ τοῦ τάφου...» καί τά κατ’ Ἀλφάβητον τοῦ ἤχου· «Τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν... – Ὑπό τόν ᾅδην κατελθών... – Φοβερός ὤφθης, Κύριε...».

Δόξα, Καί νῦν: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Σταυροῦ· «Ὁ συμμαχήσας, Κύριε...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου...». 2.– Δόξα, τοῦ Σταυροῦ· «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου...» καί 3.– Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Τοῦ Γαβριήλ φθεγξαμένου...».

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Τῇ Κυριακῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, ὁ Τριαδικός Κανών· «Ἄνοιξόν μου τό στόμα...», τό διά τήν Λιτήν Ἰδιόμελον τοῦ Σταυροῦ Δόξα, Καί νῦν· «Ὁρῶσά σε ἡ κτίσις ἅπασα...», τά Τριαδικά· «Ἄξιόν ἐστιν...». Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τοῦ Σταυροῦ· «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου...».

Σημείωσις: Κατά τήν παροῦσαν ἑβδομάδα, θά τελεσθοῦν δύο θεῖαι Λειτουργίαι τῶν Προηγιασμένων Δώρων.

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Καθίσματα: Τά Ἀναστάσιμα τῆς α΄ Στιχολογίας μετά Θεοτοκίου εἰς τό Καί νῦν· «Ὡς τῆς ἡμῶν ἀναστάσεως...» (πρβλ. ὑποσημ. 3), τῆς β΄ Στιχολογίας μετά τοῦ Θεοτοκίου αὐτῶν καί τό μετά τόν Πολυέλεον Κάθισμα τοῦ Σταυροῦ· «Ἐν παραδείσῳ μέν τό πρίν...», δίς.

Τά Εὐλογητάρια καταλιμπάνονται, ἡ μικρά Συναπτή καί ἡ Ἐκφώνησις· «Ὅτι ηὐλόγηταί σου τό ὄνομα...».

Ἡ Ὑπακοή, οἱ Ἀναβαθμοί καί τό Προκείμενον τοῦ ἤχου.

Κανών: Μόνον ὁ τοῦ Τριῳδίου· «Ὁ θειότατος προετύπωσε...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ· εἰς τό α΄ Τροπάριον ἑκάστης ᾨδῆς στίχος· «Δόξα τῇ ἁγίᾳ ἀναστάσει σου, Κύριε», εἰς τά ἑπόμενα· «Δόξα σοι, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, εἰς 8.   

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Ἀναστάσιμον Κοντάκιον καί ὁ Οἶκος (χῦμα) καί τά·

Μεσῴδια Καθίσματα: 1.– Τοῦ Σταυροῦ· «Ὁ Σταυρός σου, Κύριε...». 2.– Στίχος· «Ὑψοῦτε Κύριον τόν Θεόν...», «Σήμερον τό Προφητικόν πεπλήρωται λόγιον...». 3.– Δόξα· «Μόνον ἐπάγη τό ξύλον, Χριστέ...» καί 4.– Καί νῦν, τό Θεοτοκίον αὐτῶν· «Θεοτόκε Παρθένε, ἱκέτευε τόν Υἱόν σου...».

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τοῦ Σταυροῦ.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας καί τό Ὑπόμνημα τοῦ Τριῳδίου.

Καταβασίαι: «Ὁ θειότατος προετύπωσε...».

Εὐαγγέλιον Ἑωθινόν: Τό Ζ΄ Ἑωθινόν· «Τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων Μαρία ἡ Μαγδαληνή...» κτλ. ὡς τῇ Κυριακῇ τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου (13ῃ Φεβρουαρίου).

Ἡ Τιμιωτέρα.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Ὦ Μῆτερ Παρθένε...».

«Ἅγιος Κύριος...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τό Ζ΄ Ἀναστάσιμον· «Ὅτι ᾖραν τόν Κύριον...». 2.– Τοῦ Σταυροῦ· «Σταυρόν Χριστοῦ τόν τίμιον...» καί 3.– Τό Σταυροθεοτοκίον αὐτοῦ· «Τό ξύλον ἐν ᾧ, Πάνσεμνε...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Ἀνέστη Χριστός ἐκ νεκρῶν... – Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι... – Χριστοῦ τήν ἀνάστασιν... – Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ...» καί 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Σταυροῦ· «Ἐν φωναῖς ἀλαλάξωμεν... – Προσελθόντες ἀρύσασθε... – Ἐκκλησίας ἑδραίωμα...», τό πρῶτον δίς, μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Ὑψοῦτε Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν καί προσκυνεῖτε τῷ ὑποποδίῳ τῶν ποδῶν αὐτοῦ, ὅτι ἅ­γιός ἐστι». β΄.– «Ὁ δέ Θεός Βασιλεύς ἡμῶν πρό αἰώνων, εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Τριῳδίου· «Τήν ὑψηλόφρονα γνώμην...».

Καί νῦν: «Ὑπερευλογημένη...».

Δοξολογία: Μεγάλη εἰς ἦχον δ΄ (ἅγια).

Η ΤΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

Οἱ Χοροί κατέρχονται καί μεταβαίνουσι εἰς τήν Βόρειον Πύλην τοῦ Ἱεροῦ Βήματος. Εἰς τό· «Δόξα Πατρί...» τοῦ· «Ἅγιος ὁ Θεός...» τῆς Δοξολογίας, ὁ Ἱερεύς λαμβάνει τό θυμιατόν καί θυμιᾷ ἐννεάκις τόν ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης εὑρισκόμενον, ηὐτρεπισμένον δι’ ἀνθέων καί τριῶν κηρῶν δίσκου Τίμιον Σταυρόν καί θυμιάσας, ποιεῖ τρεῖς μετανοίας, ἀσπάζεται τήν Ἁγίαν Τράπεζαν καί αἴρει τόν δίσκον μετά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐπί κεφαλῆς καί ἐξέρχεται ἀπό τῆς Βορείου Πύλης τοῦ Ἱ. Βήματος, τῶν Χορῶν ψαλλόντων τό ᾀσματικόν· «Ἅγιος ὁ Θεός...», προπορευομένων τῶν Λαμπαδούχων μετά Ἑξαπτερύγων (πλήν τοῦ Σταυροῦ) καί τῶν Ἱεροψαλτῶν.

Ἡ πομπή, ὅταν φθάσῃ εἰς τό μέσον τοῦ Σολέα, περιφέρεται τρίς πέριξ τοῦ τρισκελίου. Ἀκολούθως ὁ Ἱερεύς βλέπων πρός ἀνατολάς, ὑψώνει τόν δίσκον καί ἐκφωνεῖ τό· «Σοφία· ὀρθοί» καί ἐν συνεχείᾳ τίθησι τόν δίσκον ἐπί τοῦ τρισκελίου καί λαβών τό θυμιατόν καί θυμιῶν κυκλοτερῶς τοῦ τρισκελίου τόν Τίμιον Σταυρόν ψάλλει τό· «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου...», ὅπερ ἐπαναλαμβάνουσιν οἱ δύο χοροί.

 Εἶτα ὁ Ἱερεύς ἤ ὁ Ἀρχιερεύς, ὅστις ἄν ᾖ χοροστατῶν κατέρχεται τοῦ θρόνου, ποιεῖ τρεῖς μετανοίας μετά Σταυροῦ, ἀσπάζεται τόν Τίμιον Σταυρόν καί ψάλλει τό· «Τόν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα...», ὅπερ ἐπαναλαμβάνουσι καί οἱ δύο Χοροί καί γίνεται ὑπό τοῦ λαοῦ ἡ προσκύνησις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τῶν χορῶν ψαλλόντων τά Ἰδιόμελα· «Δεῦτε, πιστοί...» κτλ. Ἀκολούθως ὁ Ἀριστερός χορός ψάλλει τό· «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου...».

Η ΤΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ
ΕΝ ΤHι ΑΓΙΑι ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕΓΑΛΗι ΕΚΚΛΗΣΙΑι

Οἱ Χοροί κατέρχονται καί μεταβαίνουσιν εἰς τήν Βόρειον Πύλην τοῦ Ἱεροῦ Βήματος. Εἰς τό· «Δόξα Πατρί...» τοῦ· «Ἅγιος ὁ Θεός...» τῆς Δοξολογίας, ὁ Ἀρχιγραμματεύς, ὅστις μετά τοῦ Ὑπογραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου εἶναι οἱ λειτουργοί τῆς ἡμέρας, λαμβάνει τό θυμιατόν καί θυμιᾷ ἐννεάκις τόν ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης εὑρισκόμενον, ηὐτρεπισμένον δι’ ἀνθέων καί τριῶν κηρῶν δίσκου Τίμιον Σταυρόν καί θυμιάσας δίδει τό θυμιατόν εἰς τόν Ὑπογραμματέα, ποιεῖ τρεῖς μετανοίας, ἀσπάζεται τήν Ἁγίαν Τράπεζαν καί αἴρει τόν δίσκον μετά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐπί κεφαλῆς καί ἐξέρχεται ἀπό τῆς Βορείου Πύλης τοῦ Ἱ. Βήματος, τῶν Χορῶν ψαλλόντων τό ᾀσματικόν· «Ἅγιος ὁ Θεός...», προπορευομένων τῶν Λαμπαδούχων μετά Ἑξαπτερύγων (πλήν τοῦ Σταυροῦ), τοῦ Πριμηκηρίου φέροντος τό Διβάμβουλον, τῶν Ἱεροψαλτῶν καί τῶν Διακόνων θυμιώντων καί κρατούντων λαμπάδας.

Ἐν τῷ Σολέᾳ ὁ Πατριάρχης κατέρχεται ἐκ τοῦ Θρόνου· ἡ πομπή διέρ­χεται πρό αὐτοῦ καί περιφέρεται τρίς πέριξ τοῦ τρισκελίου. Ἀκολούθως ὁ Ἀρχιγραμματεύς βλέπων πρός ἀνατολάς, ὑψώνει τόν δίσκον καί ἐκφωνεῖ τό· «Σοφία· ὀρθοί» καί ἐν συνεχείᾳ τίθησι τόν δίσκον ἐπί τοῦ τρισκελίου καί λαβών ἐκ τοῦ Ὑπογραμματέως τό θυμιατόν καί θυμιῶν κυκλοτερῶς τοῦ τρισκελίου τόν Τίμιον Σταυρόν, ψάλλει τό· «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου...», ὅπερ ἐπαναλαμβάνουσιν οἱ δύο χοροί.

Εἶτα προσέρχεται ἔμπροσθεν τοῦ τρισκελίου ὁ Πατριάρχης, ποιεῖ τρεῖς μετανοίας μετά Σταυροῦ, ἀσπάζεται τόν Τίμιον Σταυρόν καί ψάλλει τό· «Τόν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν...», ὅπερ ἐπαναλαμβάνουσι καί οἱ δύο Χοροί. Ὁ Πατριάρχης εὐλογεῖ ἐν συνεχείᾳ διά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τόν λαόν, τῶν Χορῶν ψαλλόντων τό· «Εἰς πολλά ἔτη, Δέσποτα». Μετά τήν εὐλογίαν ἀποτίθησι τόν Τίμιον Σταυρόν ἐπί τοῦ δίσκου καί ἐπανέρχεται εἰς τήν τελευταίαν βαθμίδα τοῦ Θρόνου.

Ὁ Ἀριστερός Χορός ψάλλει τό Ἰδιόμελον· «Δεῦτε, πιστοί...», ὁπότε οἱ συγχοροστατοῦντες, Ἅγιοι Συνοδικοί Ἀρχιερεῖς, κατέρχονται ἐκ τῶν στασιδίων αὐτῶν κατά τήν τάξιν, ἔρχονται ἐνώπιον τοῦ Πατριάρχου, ποιοῦσιν εὐλαβῶς ὑπόκλισιν καί ἵστανται ἔμπροσθεν τοῦ τρισκελίου. Ποιοῦσι τρεῖς μετανοίας μετά Σταυροῦ, ἀσπάζονται τόν τίμιον Σταυρόν, ποιοῦσι καί αὖθις τρεῖς μετανοίας μετά Σταυροῦ καί λαμβάνουσιν ἐκ τῆς χειρός τοῦ Πατριάρχου ἄνθη.

Περατωθέντος τοῦ προσκυνήματος τῶν Ἁγίων Ἀρχιερέων, ὁ Μ. Ἐκκλησιάρχης λαμβάνει τόν Τίμιον Σταυρόν ἐκ τοῦ δίσκου καί φέρει τοῦτον εἰς τόν Πατριάρχην, ὅστις διανέμει ἄνθη εἰς τούς λοιπούς κληρικούς τῆς Π. Αὐλῆς, τούς Ὀφφικιάλους καί τούς Ἱεροψάλτας, οἵτινες ἀσπάζονται τόν Τίμιον Σταυρόν καί τήν δεξιάν τοῦ Πατριάρχου.

Μετά τήν προσκύνησιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ λαμβάνει τοῦτον ὁ Μ. Ἐκκλησιάρχης καί εἰσερχόμενος εἰς τό Ἱερόν Βῆμα ἐναποθέτει αὐτόν ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης. Εἶτα ὁ Ἀριστερός χορός ψάλλει τό· «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα: Τῆς Ἑορτῆς.

Ἀντίφωνον α΄.

Ἦχος β΄.

«Ἐσημειώθη ἐφ’ ἡμᾶς τό φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε.

Ἔδωκας τοῖς φοβουμένοις σε σημείωσιν τοῦ φυγεῖν ἀπό προσώπου τόξου.

Ἀνέβης εἰς ὕψος, ᾐχμαλώτευσας αἰχμαλωσίαν.

Ἔδωκας κληρονομίαν τοῖς φοβουμένοις τό ὄνομά σου, Κύριε.

Δόξα... Καί νῦν...».                               

Ἀντίφωνον α΄.

Ἦχος ὁ αὐτός.

«Εἴδοσαν πάντα τά πέρατα τῆς γῆς τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

Προσκυνήσωμεν εἰς τόν τόπον, οὗ ἔστησαν οἱ πόδες αὐτοῦ.

Ὁ δέ Θεός, Βασιλεύς ἡμῶν, πρό αἰώνων εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς.

Ὑψωθήσομαι ἐν τοῖς ἔθνεσιν· ὑψωθήσομαι ἐν τῇ γῇ.                     

Δόξα... Καί νῦν...Ὁ Μονογενής Υἱός...».

Ἀντίφωνον γ΄.

Ἦχος α΄.

«Ὑψοῦτε Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν καί προσκυνεῖτε τῷ ὑποποδίῳ τῶν ποδῶν αὐτοῦ.

Σῶσον, ὁ Θεός, τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου.

Καί ποίμανον αὐτούς  καί ἔπαρον αὐτούς ἕως τοῦ αἰῶνος».           

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου...». 2.– Τοῦ Σταυροῦ· «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου...» καί 3.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: «Τῇ ὑπερμάχῳ...».

Ἀντί τοῦ Τρισαγίου: «Τόν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν...».

Ἀπόστολος: Κυριακῆς γ΄ ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν· «Ἔχοντες Ἀρχιερέα μέγαν...» (Ἑβρ. δ΄ 14-18, ε΄ 1-6).

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν...» (Μᾶρκ. η΄ 34 -38, θ΄ 1).

Καθεξῆς ἡ Θ. Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἐπί σοί χαίρει...».

Κοινωνικόν: «Ἐσημειώθη ἐφ’ ἡμᾶς τό φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε. Ἀλληλούια».

Ἀντί τοῦ· «Εἴδομεν τό φῶς...», τό· «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου...».

Ὀπισθάμβωνος Εὐχή: «Ὁ θυσίαν αἰνέσεως...».

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Τῇ αὐτῇ Κυριακῇ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκια: 1.– «Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου...». 2.– Δόξα· «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου...».

Κοντάκιον: «Οὐκέτι φλογίνῃ ῥομφαίᾳ...».

Ἀπόλυσις: Μικρά· «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ι΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 4 Στιχηρά Κατανυκτικά τοῦ βαρέος ἤχου (βλέπε ἐν τέλει τοῦ Τριῳδίου)· «Ὡς ὁ ἄσωτος υἱός... – Ὡς ὁ περιπεσών εἰς τούς λῃστάς... – Ὡς τήν συκήν τήν ἄκαρπον... – Ὡς Ἥλιος ὑπάρχων δικαιοσύνης...». 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Τριῳδίου· «Κύριε, ὁ ἐπί Σταυροῦ ἑκουσίως... – Κύριε, τῶν ἁμαρτιῶν μου τά πλήθη... – Μέγιστον θαῦμα...» καί 3.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ὁσίου ἐκ τοῦ Μηναίου (28ῃ Μαρτίου)· «Βίον ἀκηλίδωτον... – Ἐπίγειος Ἄγγελος... – Ὁ νοῦς σου λαμπόμενος...».

Δόξα, Καί νῦν: Τό συνακολουθοῦν Προσόμοιον Θεοτοκίον· «Τό χαῦνον καί ἔκλυτον...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό μέγα Προκείμενον· «Ἔδωκας κληρονομίαν...», μετά τῶν πρό αὐτοῦ στίχων, ὡς ἐν τῷ Τριῳδίῳ.

Ἀπόστιχα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Τριῳδίου· «Ἀτενίσαι τό ὄμμα...», δίς καί τό Μαρτυρικόν· «Μάρτυρες Κυρίου...», μετά στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα· «Πρός σέ ᾖρα τοῦ ὀφθαλμούς μου...» καί· «Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον...».

Δόξα, Καί νῦν: Τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτῶν· «Τά οὐράνια ὑμνεῖ σε...».

Τρισάγιον.
 

κτλ. ὡς καί τῷ ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς.