Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀντ’ αὐτῆς ἡ Ἐναρκτήριος Ἀκολουθία τοῦ Πάσχα
 (βλέπε Ἑσπερινόν τοῦ Πάσχα).

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

«Εὐλογητός ὁ Θεός...».

Τό· «Χριστός ἀνέστη...», τρίς (ἅπαξ ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Βήματος καί ἀνά μίαν ὑπό τῶν Χορῶν) καί ἀναγινώσκεται ὁ Προοιμιακός ἄνευ τοῦ· «Δεῦτε προσκυνήσωμεν...»⁶⁴. Τά· «Εἰρηνικά» καί τό Α΄ Κάθισμα τοῦ Ψαλτηρίου.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ς΄.

Ἑσπέρια: Τά 6 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων... – Μεθ’ ἡμέρας ὀκτώ... – Θωμᾶς, ὁ λεγόμενος Δίδυμος... – Τῶν Μαθητῶν δισταζόντων... – Μετά τήν ἔγερσίν σου... – Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων...».

Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας.

Ἀπόστιχα: Τά 3 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος... – Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος... – Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων: α΄.– «Ἐπαίνει, Ἰερουσαλήμ, τόν Κύριον, αἴνει τόν Θεόν σου, Σιών». β΄.– «Ὅτι ἐνίσχυσε τούς μοχλούς τῶν πυλῶν σου, εὐλόγησε τούς υἱούς σου ἐν σοί».

Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Φιλάνθρωπε, μέγα καί ἀνείκαστον...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος...», τρίς.

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...», κατακλειομένη διά τοῦ· «Δι’ εὐχῶν...»⁶⁵.

Τῇ Κυριακῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

«Εὐλογητός ὁ Θεός...»⁶⁶. «Χριστός ἀνέστη...», τρίς⁶⁷ καί εὐθύς· «Δόξα, Καί νῦν», «Παναγία Τριάς...» κτλ. «Κύριε, ἐλέησον», ιβ΄, «Δόξα... Καί νῦν...», «Δεῦτε προσκυνήσωμεν...». Ὁ Ν΄ Ψαλμός, ὁ Τριαδικός Κανών τοῦ α΄ ἤχου· «Μίαν τρισυπόστατον ἀρχήν...», τά διά τήν Λιτήν Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Κύριε, τῇ ἀστέκτῳ...» κτλ. καί μετά τοῦ Δόξα, Καί νῦν αὐτῶν, τά Τριαδικά· «Ἄξιόν ἐστιν...». Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς· «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος...», τρίς.

Καθίσματα: Τῆς Ἑορτῆς τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί τό μετά τόν Πολυέλεον, ἅπαντα ἐκ δευτέρου.

Τά Εὐλογητάρια καταλιμπάνονται καί εὐθύς οἱ·

Ἀναβαθμοί: Τό α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου· «Ἐκ νεότητός μου...».

Προκείμενον: «Ἐπαίνει, Ἰερουσαλήμ, τόν Κύριον, αἴνει τόν Θεόν σου, Σιών».

Στίχος: «Ὅτι ἐνίσχυσε τούς μοχλούς τῶν πυλῶν σου, εὐλόγησε τούς υἱούς σου ἐν σοί» καί εὐθύς ὁ·

Κανών: Τῆς Ἑορτῆς· «ᾌσωμεν πάντες λαοί...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐ­τοῦ ἄνευ στίχου καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, εἰς 6.   

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Ὑπακοή: «Ὡς ἐν μέσῳ τῶν μαθητῶν σου...» (χῦμα).

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τῆς Ἑορτῆς.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας καί τό Ὑπόμνημα τοῦ Πεντηκοσταρίου.

Καταβασίαι: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...».

Εὐαγγέλιον Ἑωθινόν: Τό Α΄ Ἑωθινόν· «Οἱ ἕνδεκα μαθηταί ἐπορεύθησαν...», ὅπερ ἀναγινώσκεται ἐντός τοῦ ἱεροῦ Βήματος.

«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...».

Ὁ Ν΄ Ψαλμός: Ψάλλεται, καί γίνεται ἡ προσκύνησις τοῦ Εὐαγγελίου κτλ.

Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ’ αὐτῆς ἡ θ΄ ᾨδή τοῦ Κανόνος τῆς Ἑορτῆς· «Σέ τήν φαεινήν λαμπάδα...» ἄνευ στίχου καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 6.   

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... – Φωτίζου, φωτίζου...».

        «Ἅγιος Κύριος...», μετά τοῦ· «Ὑψοῦτε Κύριον...».

Ἐξαποστειλάρια: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἐμῶν μελῶν χειρί σου...», δίς καί· «Σήμερον ἔαρ μυρίζει...», ἅπαξ.

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους δ΄.

Αἶνοι: Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς· «Μετά τήν ἐκ τάφου σου... – Θωμᾶς ὁ καί Δίδυμος... – Ὡς θέλεις, ψηλάφησον...», τό πρῶτον δίς.

Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Μεθ’ ἡμέρας ὀκτώ...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

         «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Μετά τό· «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία...», ψάλλεται τό· «Χριστός ἀνέστη...», τρίς, ἅπαξ ἀπό τοῦ Ἱεροῦ Βήματος καί ἀνά μίαν ὑπό τῶν Χορῶν⁶⁸.

Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν: Τοῦ Πάσχα.

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος...».

Κοντάκιον: Τοῦ Πάσχα· «Εἰ καί ἐν τάφῳ...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τῆς Ἑορτῆς· «Διά τῶν χειρῶν τῶν Ἀποστόλων...» (Πράξ. ε΄ 12-20).

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Οὔσης ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ...» (Ἰω. κ΄ 19-31).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Σέ τήν φαεινήν λαμπάδα...».

Κοινωνικόν: «Ἐπαίνει, Ἰερουσαλήμ, τόν Κύριον, αἴνει τόν Θεόν σου Σιών. Ἀλληλούια».

         «Χριστός ἀνέστη...».

        «Εἴη τό ὄνομα Κυρίου...».

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.

64. Ἀπό σήμερον μέχρι τῆς ἀποδόσεως τοῦ Πάσχα καταλιμπάνεται τό· «Δεῦτε προσκυνήσωμεν...» καί ἀρχόμεθα εὐθύς τοῦ Προοιμιακοῦ.

 65. Ἡ κατακλείς αὕτη, τηρεῖται εἰς πάσας τάς Ἀκολουθίας ἀπό τῆς σήμερον μέχρι καί τῆς Θ΄ Ὥρας τῆς Τρίτης ς΄ ἑβδομάδος τοῦ Πάσχα.

 66. Ἐν τῷ Μεσονυκτικῷ καί τῇ Θ΄ Ὥρᾳ τό· «Βασιλεῦ Οὐράνιε...» καταλιμπάνεται μέχρι τῆς Πεντηκοστῆς.

 67. Ἀπό τῆς σήμερον μέχρι τῆς ἀποδόσεως τοῦ Πάσχα μετά τό· «Χριστός ἀνέστη...» καταλιμπάνεται τό· «Ἅγιος ὁ Θεός...» εἰς τήν ἀρχήν τοῦ Μεσονυκτικοῦ, τοῦ Ὄρθρου καί τῶν Ὡρῶν, λέγεται δέ εὐθύς τό Δόξα, Καί νῦν.

 68. Ἡ τάξις αὕτη τηρεῖται ἀπό σήμερον μέχρι τῆς Τρίτης ΣΤ΄ ἑβδομάδος τοῦ Πάσχα.