Τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Εὐφραινέσθω τά οὐράνια...».

Κοντάκιον: «Τήν ψυχήν μου, Κύριε...».

Ἀπόλυσις: Μικρά. Ἡ Ἀναστάσιμος.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ς΄.

Ἑσπέρια: Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς· «Πάρεστιν ἡ μεσότης ἡμερῶν... – Ἤκουσε καί εὐφράνθη ἡ Σιών... – Ἤγγικεν ἡ τοῦ θείου δαψιλής...», ἅπαντα ἐκ δευτέρου.

Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Τῆς Ἑορτῆς μεσούσης...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα.

Ἀπόστιχα: Τά 3 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Πεντηκοστῆς ἐφέστηκεν... – Ἐν τῷ ἱερῷ ἐπέστης... – Ὅτε τό μέσον τῆς Ἑορτῆς ἐπέστη...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Μνήσθητι τῆς συναγωγῆς σου, ἧς ἐκτήσω ἀπ’ ἀρχῆς». β΄.– «Ὁ δέ Θεός Βασιλεύς ἡμῶν πρό αἰώνων εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς».

Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Μεσούσης τῆς Ἑορτῆς...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Μεσούσης τῆς Ἑορτῆς...», τρίς.

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Τῇ Τετάρτῃ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν. Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς· «Μεσούσης τῆς Ἑορτῆς...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Μεσούσης τῆς Ἑορτῆς...», τρίς.

Καθίσματα: Τῆς Ἑορτῆς τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας, ἀμφότερα ἐκ δευτέρου.

«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...».

Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα).

Κανόνες: Οἱ δύο τῆς Ἑορτῆς· «Θαλάσσης τό ἐρυθραῖον...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ καί· «Ἔθνη κροτήσατε...» ἄνευ στίχου καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Μεσῴδια Καθίσματα: 1.– Τῆς Ἑορτῆς· «Ἑστηκώς ἐν τῷ μέσῳ τοῦ ἱεροῦ...» καί 2.– Δόξα, Καί νῦν· «Τῆς σοφίας τό ὕδωρ...».

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τῆς Ἑορτῆς.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας καί τό Ὑπόμνημα τοῦ Πεντηκοσταρίου.

Καταβασίαι: «Θάλασσαν ἔπηξας...».

Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ’ αὐτῆς ἡ θ΄ ᾨδή ἀμφοτέρων τῶν Κανόνων τῆς Ἑορτῆς ἄνευ στίχου καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Ἀλλότριον τῶν μητέρων ἡ παρθενία...».

Ἐξαποστειλάριον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ὁ τόν κρατῆρα ἔχων...», δίς.

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους δ΄.

Αἶνοι: Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ σοφία καί δύναμις... – Γραμματεῖς ἐπεστόμιζεν... – Μωϋσέα ἐλίθασαν...», τό πρῶτον δίς.

Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Φωτισθέντες ἀδελφοί...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

«Μεσούσης τῆς Ἑορτῆς...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν: Τοῦ Πάσχα.

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Μεσούσης τῆς Ἑορτῆς...».

Κοντάκιον: Ὁμοίως· «Τῆς Ἑορτῆς τῆς νομικῆς...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τῆς Ἑορτῆς· «Κατέφυγον οἱ Ἀπόστολοι...» (Πράξ. ιδ΄ 6-18).

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Τῆς Ἑορτῆς μεσούσης...» (Ἰω. ζ΄ 14-30).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἀλλότριον τῶν μητέρων ἡ παρθενία...».

Κοινωνικόν: «Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα...» (ἄνευ Ἀλληλούϊα εἰς τό τέλος).

«Χριστός ἀνέστη...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Ἐν τῇ τραπέζῃ κατάλυσις ἰχθύος.