Ἡ Ἀκολουθία κατά τήν ἐν τῷ Μηναίῳ τάξιν, μετά τῶν
Μεθεόρτων τῆς Ἑορτῆς τῆς Μεσοπεντηκοστῆς.

Τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Μεσούσης τῆς Ἑορτῆς...».

Κοντάκιον: «Τῆς Ἑορτῆς τῆς νομικῆς...».

Ἀπόλυσις: Μικρά. ῾Η Ἀναστάσιμος.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ς΄.

Ἑσπέρια: Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῶν Ἰσαποστόλων· «Ὅπλον κραταιότατον... – Ἔδωκας, φιλάνθρωπε... – Πρῶτος καθυπέταξας...», ἅπαντα ἐκ δευτέρου.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τῶν Ἰσαποστόλων· «Πλουσίων δωρεῶν τά κρείττονα...».

Καί νῦν: Τό ὁμόηχον Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ὅτε παρεγένου ἐν τῷ ἱερῷ...», ζήτει τοῦτο εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, τῶν Ἑσπερίων τῆς Τετάρτης.

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα.

Ἀπόστιχα: Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῶν Ἰσαποστόλων· «Πρῶτος, Βασιλεύς Χριστιανῶν... – Ὄντως, μακαρία ἡ γαστήρ... – Πόθῳ καί ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Ὕψωσα ἐκλεκτόν ἐκ τοῦ λαοῦ μου, εὗρον Δαυΐδ τόν δοῦλον μου, ἐν ἐλαίῳ ἁγίῳ μου ἔχρισα αὐτόν». β΄.– «Διά τοῦτο ἔχρισέ σε ὁ Θεός, ὁ Θεός σου, ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρά τούς μετόχους σου».

Δόξα: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τῶν Ἰσαποστόλων· «Σέλας φαεινότατον...».

Καί νῦν: Τό ἐ           πίσης ἕτερον ὁμόηχον Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Μεσούσης τῆς Ἑορτῆς πρό τοῦ Πάθους...», ζήτει τοῦτο εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, τῶν Ἀποστίχων τῶν  Ἑσπερίων τῆς Πέμπτης.

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τῶν Ἰσαποστόλων· «Τοῦ Σταυροῦ σου τόν τύπον...» καί 2.– Δόξα, Καί νῦν, τῆς Ἑορτῆς· «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς...».

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Τῷ Σαββάτῳ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, τά διά τήν Λιτήν Στιχηρά Ἰδιόμελα τῶν Ἰσαποστόλων·  «Χρεωστικῶς ἐκτελοῦμεν...» κτλ. μετά τοῦ Δόξα αὐτῶν, Καί νῦν, τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ὅτε τό μέσον τῆς Ἑορτῆς...» (τό 3ον Ἰδιόμελον τῶν Ἀποστίχων τῶν Ἑσπερίων τῆς Ἑορτῆς). Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τῶν Ἰσαποστόλων· «Τοῦ Σταυροῦ σου τόν τύπον...».  

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: 1.– Τῶν Ἰσαποστόλων· «Τοῦ Σταυροῦ σου τόν τύπον...». 2.– Δόξα, τό αὐτό καί 3.– Καί νῦν, τῆς Ἑορτῆς· «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς...».

Καθίσματα: Τῶν Ἰσαποστόλων τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί τό μετά τόν Πολυέλεον καί εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, ἀνά ἕν τῆς Ἑορτῆς· «Ὁ πάντων ἐπιστάμενος...», «Ὁ Δεσπότης τῶν ὅλων...» καί· «Ἑστηκώς ἐν τῷ μέσῳ τοῦ ἱεροῦ...», ζήτει ταῦτα τῇ Τετάρτῃ πρωΐ καί τό τελευταῖον εἰς τά Μεσῴδια.

Ἀναβαθμοί: Τό α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου· «Ἐκ νεότητός μου...».

Προκείμενον: «Ὕψωσα ἐκλεκτόν ἐκ τοῦ λαοῦ μου, εὗρον Δαυΐδ τόν δοῦλον μου, ἐν ἐλαίῳ ἁγίῳ μου ἔχρισα αὐτόν».

Στίχος: «Διά τοῦτο ἔχρισέ σε ὁ Θεός, ὁ Θεός σου, ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρά τούς μετόχους σου».

Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τῶν Ἰσαποστόλων· «Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα...» (Ἰω. ι΄ 9-16), ζήτει τοῦτο τῇ 13ῃ Νοεμβρίου.

«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...».

Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα). Δόξα· «Ταῖς τῶν Θεοστέπτων...». Καί νῦν· «Ταῖς τῆς Θεοτόκου...» καί τό Ἰδιόμελον· «Τοῦ εὐσεβοῦς Κωνσταντίνου...», ζήτει τοῦτο εἰς τήν Λιτήν.

Κανόνες: 1.–  Ὁ α΄ τῆς Ἑορτῆς· «Θαλάσσης τό ἐρυθραῖον...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ μετά στίχου· «Δόξα σοι, ὁ Θεός, ἡμῶν, δόξα σοι» καί 2.– Τῶν Ἰσαποστόλων· «Μόνε ἐπουράνιε Βασιλεῦ...» μετά στίχου· «Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Κοντάκιον τῆς Ἑορτῆς (χῦμα) καί τά·

Μεσῴδια Καθίσματα: 1.– Τῶν Ἰσαποστόλων· «Τάς αἰσθήσεις ἐκτείνας...» καί 2.– Δόξα, Καί νῦν, τῆς Ἑορτῆς· «Τῆς σοφίας τό ὕ­δωρ...» (Μεσῴδιον Κάθισμα Τετάρτῃ πρωΐ).

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τῶν Ἰσαποστόλων.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Θάλασσαν ἔπηξας...».

Ἡ Τιμιωτέρα.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Ἀλλότριον τῶν μητέρων ἡ παρθενία...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τῶν Ἰσαποστόλων· «Οὐκ ἐξ ἀνθρώπων εἴληφε...» καί 2.– Τῆς Ἑορτῆς· «Ὁ τόν κρατῆρα ἔχων...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους δ΄.

Αἶνοι: Τά 4 Στιχηρά Προσόμοια τῶν Ἰσαποστόλων· «Χαίροις, Κωνσταντῖνε πάνσοφε... – Ὁ βασιλεύων τῆς κτίσεως... – Τά τοῦ Κυρίου διδάγματα... – Ἔλαιον ἀγαλλιάσεως...».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τῶν Ἰσαποστόλων· «Ὁ τῶν ἀνάκτων Ἄναξ...».

Καί νῦν: Τό ὁμόηχον Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Καθαρθῶμεν ἐννοιῶν τούς κευθμῶνας...», ζήτει τοῦτο εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, τῶν Ἀποστίχων τῶν Αἴνων τῆς Παρασκευῆς. 

Δοξολογία: Μεγάλη.

«Τοῦ Σταυροῦ σου τόν τύπον...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν: Τοῦ Πάσχα.

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τῆς Ἑορτῆς· «Μεσούσης τῆς ἑορτῆς...». 2.– Τῶν Ἰσαποστόλων· «Τοῦ Σταυροῦ σου τόν τύπον...» καί 3.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Τῆς Ἑορτῆς τῆς νομικῆς.

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τῶν Ἰσαποστόλων· «Ἀγρίππας ὁ βασιλεύς...» (Πράξ. κς΄ 1,12-20).

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Ἀμήν, ἀμήν λέγω ὑμῖν, ὅτι ὁ μή εἰσερχόμενος...» (Ἰω. ι΄ 1-9).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄξιόν ἐστιν...».

Κοινωνικόν: «Εἰς πᾶσαν τήν γῆν...».

«Χριστός ἀνέστη...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.

72. ΤΜΕ, 21ης Μαΐου, Περίπτωσις Α΄ § § 1-2, σελ. 266.