Ἡ Ἀκολουθία ψάλλεται ἀπαραλλάκτως, ὡς καί τήν ἡμέραν τῆς Ἑορτῆς, ἐν μέν τῷ Ἑσπερινῷ τά Στιχηρά Ἰδιόμελα Ἑσπέρια εἰς 8, ἅπαντα ἀνά μίαν, ἐξαιρουμένων τῶν Ἀναγνωσμάτων, ἐν δέ τῷ Μεσονυκτικῷ· τῶν διά τήν Λιτήν Στιχηρῶν Ἰδιομέλων καί ἐν τῷ Ὄρθρῳ· τοῦ Πολυελέου καί τοῦ μετά αὐτοῦ Καθίσματος, τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ὄρθρου καί τῆς τάξεως αὐτοῦ καί τοῦ Ὑπομνήματος τοῦ Πεντηκοσταρίου.

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν: Τῆς Ἑορτῆς.

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Εὐλογητός εἶ...».

Κοντάκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ὅτε καταβάς...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τῆς ἡμέρας· Σαββάτου α΄ ἑβδομάδος Ἐπιστολῶν «Χάρις ὑμῖν καί εἰρήνη...»  (Ῥωμ. α΄ 7-12), μετά τοῦ Προκειμένου τῆς Ἑορτῆς.

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· Σαββάτου α΄ ἑβδομάδος Ματθαίου «Τῷ αἰτοῦντί σε δίδου...»  (Ματθ. ε΄ 42-48).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Χαίροις, Ἄνασσα...».

Κοινωνικόν: «Τό Πνεῦμά σου τό ἀγαθόν...».

«Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν...».