Πατριαρχική καί Ἀρχιερατική Χοροστασία.

Ἡ ἡμέρα αὐτή τῆς ἀρχῆς τῆς Ἰνδίκτου ἀφιεροῦται εἰς τήν προστασίαν
τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος. Ὁ ἑορτασμός ἐθεσπίσθη κατά τήν
Συνεδρίαν τῆς  Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τῇ 6ῃ Ἰουνίου 1989.

Ἡ ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ τάξις.

Τῇ Τετάρτῃ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Θεοτόκε ἀειπάρθενε...».

Κοντάκιον: «Τήν θεοδόχον γαστέρα σου...».

Ἀπόλυσις: Μικρά.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Χοροστατεῖ ὁ Πατριάρχης. Λαμβάνουσι καιρόν ὁ Μ. Ἀρχιμανδρίτης, ὁ Δευτερεύων καί ὁ Τριτεύων τῶν Πατριαρχικῶν Διακόνων. Εἰσερχομένου τοῦ Πατριάρχου εἰς τόν Σολέα τοῦ Ναοῦ, ὁ Μ. Ἐκκλησιάρχης λαμβάνει τήν ποιμαντορικήν ράβδον, ὁ δέ Πατριάρχης ποιῶν τρεῖς μετανοίας πρό τῆς εἰκόνος τῆς Παμμακαρίστου, ἀσκεπής, ἀσπάζεται αὐτήν καί, λαβών τήν ποιμαντορικήν ράβδον, ἔρχεται εἰς τό μέσον τοῦ Σολέα, εὐλογεῖ τόν λαόν, τῶν Χορῶν ψαλλόντων τό· «Εἰς πολλά ἔτη, Δέσποτα», ἀνέρχεται εἰς τόν Θρόνον καί ἄρχεται ὁ Ἑσπερινός.

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ι΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Ἰνδίκτου· «Τῆς αὐτολέκτου καί θείας... – Ὡς τῶν Ἑβραίων τά κῶλα... – Ὁ ἐν Σιναίῳ τῷ ὄρει...», τό πρῶτον δίς. 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Παμμακαρίστου⁹⁵· «Σήμερον λαμπρά πανήγυρις... – Σήμερον φαιδροῖς ἐν ᾄσμασιν... – Σήμερον τήν σήν πανήγυριν...» καί 3.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Περιβάλλοντος⁹⁶· «Ὁ ἐκ μή ὄν­των τά πάντα... – Πᾶσι τοῖς ἔθνεσι δίδου... – Τό περιβάλλον στοιχεῖον...».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἰνδίκτου· «Ὁ Πνεύματι Ἁγίῳ συνημ­μένος...».

Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον τῆς Παμμακαρίστου· «Σήμερον συγκαλεῖται ἡμᾶς...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα, δύο τῆς Ἰνδίκτου καί ἕν τῆς Παμμακαρίστου ἐκ τῆς Προφητείας Ἰεζεκιήλ, ζήτει τοῦτο τῇ 8ῃ Σεπτεμβρίου.

Ἀπόστιχα: Τά 4 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἰνδίκτου· «Ἐπέστη ἡ εἴσοδος τοῦ ἐνιαυτοῦ... – Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν... – Θαυμαστός εἶ ὁ Θεός... – Ὁ ἐν σοφίᾳ τά πάντα...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά τρία τελευταῖα: α΄.– «Σοί πρέπει ὕμνος, ὁ Θεός, ἐν Σιών, καί σοί ἀποδοθήσεται εὐχή ἐν Ἰερουσαλήμ». β΄.– «Πλησθησόμεθα ἐν τοῖς ἀγαθοῖς τοῦ οἴκου σου, ἅγιος ὁ ναός σου, θαυμαστός ἐν δικαιοσύνῃ». γ΄.– «Εὐλόγησον τόν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου, Κύριε».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Περιβάλλοντος· «Διά σπλάγχνα οἰκτιρμῶν...».

Καί νῦν: Τό ἕτερον ὁμόηχον Ἰδιόμελον τῆς Ἰνδίκτου· «Σύ Βασιλεῦ...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τῆς Ἰνδίκτου· «Ὁ πάσης δημιουργός τῆς κτίσεως...». 2.– Δόξα, τοῦ Περιβάλλοντος· «Ὁ πάντα τῷ ῥήματι...» καί 3.– Καί νῦν, τῆς Παμμακαρίστου· «Πανήγυριν σήμερον...».

Ἀπόλυσις.

Τῇ Πέμπτῃ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τῆς Ἰνδίκτου· «Ὁ πάσης δημιουργός τῆς κτίσεως...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Καθίσματα: Τῆς Ἰνδίκτου τῆς α΄ Στιχολογίας· «Ὁ καιρούς καρποφόρους...», Δόξα, Καί νῦν τῆς Παμμακαρίστου· «Κατ’ εἰκόνος σεπτῆς σου...». Τῆς β΄ Στιχολογίας τῆς Ἰνδίκτου· «Ὡς Δεσπότῃ τοῦ παντός...» (τό μετά τόν Πολυέλεον) Δόξα, Καί νῦν τῆς Παμμακαρίστου· «Ἡ ἁγία σου, Ἁγνή...» καί τό μετά τόν Πολυέλεον Κάθισμα τοῦ Περιβάλλοντος· «Ἐκ μή ὄντων τά πάντα...» καί Δόξα, Καί νῦν, τῆς Παμμακαρίστου· «Ἡ θεία σου εἰκών...».

Ἀναβαθμοί: Τό α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου· «Ἐκ νεότητός μου...».

Προκείμενον: «Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ».

Στίχος: «Ἄκουσον, θύγατερ, καί ἴδε καί κλῖνον τό οὖς σου καί ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καί τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου καί ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεύς τοῦ κάλλους σου».

Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τῆς Παμμακαρίστου· «Ἀναστᾶσα Μαριάμ...» (Λουκ. α΄  39-49. 56), ζήτει τοῦτο τῇ 8ῃ Σεπτεμβρίου.

Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα). Δόξα· «Ταῖς τῆς Παναχράντου...». Καί νῦν· «Ταῖς τῆς Θεοτόκου...» καί τό Ἰδιόμελον τῆς Ἰνδίκτου· «Ὁ ἐν σοφίᾳ τά πάντα...».

Κανόνες: 1.– Τῆς Ἰνδίκτου· «ᾌσωμεν πάντες λαοί...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ μετά στίχου· «Δόξα σοι, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι». 2.– Τῆς Παμμακαρίστου·  «Ἀνέτειλε σήμερον τῆς Παναχράντου...» μετά στίχου· «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς» καί 3.– Τοῦ Περιβάλλοντος· «Χρηστότητα, Λόγε...» μετά στίχου· «Δόξα σοι, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἅπαντες εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Κοντάκιον καί ὁ Οἶκος τῆς Παμμακαρίστου (χῦμα) καί τά·  

Μεσῴδια Καθίσματα: 1.– Τῆς Ἰνδίκτου· «Ὡς Δεσπότῃ τοῦ παντός...». 2.– Δόξα, τοῦ Περιβάλλοντος· «Ὡς Δεσπότῃ καί Κτίστῃ...» καί 3.– Καί νῦν, τῆς Παμμακαρίστου· «Ἡ ἁγία σου, Ἁγνή...» (τό μετά τήν β΄ Στιχολογίαν).

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τῆς Ἰνδίκτου.

 (Συντεθέντα ὑπό Ἰακώβου Πρωτοψάλτου).

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.

«Ὁ τῶν αἰώνων Ποιητής καί Δεσπότης, Θεέ τῶν ὅλων ὑπερούσιε ὄντως, τήν ἐνιαύσιον εὐλόγησον περίοδον, σῴζων τῷ ἐλέει σου, τῷ ἀπείρῳ οἰκτίρμων, πάντας τούς λατρεύοντας, σοί τῷ μόνῳ Δεσπότῃ, καί ἐκβοῶντας φόβῳ· Λυτρωτά, εὔφορον πᾶσι τό ἔτος χορήγησον».

Ὁ Οἶκος.

«Ἀρρήτῳ πάντα ὡς Θεῷ ποιήσαντι σοφίᾳ, ἰσχύι τε παντουργικῇ διασῴζοντι πάντα, τόν ὕμνον δέει ἐκ ψυχῆς προσάγομεν ἐντρόμως δυσωποῦντες παρασχεῖν εὐφορίαν τῇ γῇ ἐν τῇ σήμερον ἐτησίῳ ἀπαρχῇ, παντός ῥυσθῆναι δυσχεροῦς, ὁρατῶν καί ἀοράτων δυσμενῶν, ἐν ταῖς αἰσίαις κράζοντες περιόδοις· Εὔφορον πᾶσι τό ἔτος χορήγησον».

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας καί τό Ὑπόμνημα τῆς Παμμακαρίστου ἐκ τῆς Φυλλάδος.

Εἰς τό Κοντάκιον χοροστατεῖ ὁ Πατριάρχης, εὐλογεῖ τόν λαόν καί ἀνέρχεται εἰς τόν Θρόνον.

Καταβασίαι: «Σταυρόν χαράξας...».

Ἡ Τιμιωτέρα: Στιχολογεῖται εἰς α΄ ἦχον, ἤτοι εἰς τόν ἦχον τοῦ Κανόνος τῆς Ἰνδίκτου. Εἶτα ὁ Κανών τῆς Ἰνδίκτου· «Τύπον τῆς ἁγνῆς λοχείας σου...» μετά στίχου· «Δόξα σοι, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι», ὁ τῆς Παμμακαρίστου· «Λαμπροφεγγής ὡς ἡμέρα...» μετά τῶν Μεγαλυναρίων καί ὁ τοῦ Περιβάλλοντος· «Σεισμῶν καί δυσπραγίας...» μετά στίχου· «Δόξα σοι, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἅπαντες εἰς 4.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Μυστικός εἶ, Θεοτόκε, παράδεισος...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τῆς Ἰνδίκτου· «Θεέ θεῶν καί Κύριε...». 2.– Τοῦ        Περιβάλλοντος· «Ὁ οὐρανόν τῷ νεύματι...» καί 3.– Τῆς Παμμακαρίστου· «Ἀγγελικῶς σε μέλπωμεν...». 

Εἰς τό πρῶτον Ἐξαποστειλάριον, προπορευομένου τοῦ Μ. Ἐκκλησιάρχου, ἐξέρχονται ἐκ τῆς Νοτίου Πύλης τοῦ Ἱεροῦ Βήματος οἱ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς καί λαμβάνουσι τάς οἰκείας παρά τῷ Θρόνῳ θέσεις αὐτῶν. Εἰς τό· «Αἰνεῖτε...», ἐξέρχεται ἐκ τῆς Βορείου Πύλης τοῦ Ἱεροῦ Βήματος ὁ Μ. Ἐκκλησιάρχης, ἔρχεται ἀπέναντι τοῦ Θρόνου καί ποιεῖ σχῆμα τῷ Πατριάρχῃ, κατέρχεται δέ καί ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος ἐκ τῆς θέσεως αὐτοῦ. Ἀρχομένου τοῦ β΄· «Αἰνεῖτε...» ὁ Πατριάρχης κατέρχεται τοῦ Θρόνου ποιῶν σχῆμα εἰς τό μέσον τοῦ Σολέα πρός τήν Ὡραίαν Πύλην, ἔρχεται ἔμπροσθεν τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Παμμακαρίστου, δίδει τήν ποιμαντορικήν ράβδον εἰς τόν Μ. Ἐκκλησιάρχην, ποιεῖ τρεῖς μετανοίας καί ἀσκεπής ἀσπάζεται τήν Ἱ. Εἰκόνα. Ποιῶν καί αὖθις τρεῖς μετανοίας, λαμβάνει τήν ποιμαντορικήν ράβδον ἀπό τόν Μ. Ἐκκλησιάρχην, ἔρχεται εἰς τό μέσον τοῦ Σολέα καί εὐλογεῖ τόν λαόν, τοῦ Δεξιοῦ Χοροῦ ψάλλοντος τό· «Εἰς πολλά ἔτη, Δέσποτα», καί ἀκολούθως ἀνέρχεται εἰς τόν Θρόνον.

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἰνδίκτου· «Προαιώνιε Λόγε τοῦ Πατρός... – Ἡ βασιλεία σου, Χριστέ... – Αἱ πορεῖαί σου ὁ Θεός...». 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Παμμακαρίστου· «Παμμακάριστος, Δέσποινα... – Μεγαλύνομεν, ἄχραντε... – Γενεαί πᾶσαι, Πάναγνε...» καί 3.– Τά 2 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Περιβάλλοντος· «Ὕμνον σοι προσάγομεν... – Πάντα καθυπέστησας...», μετά στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δέ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τό στερέωμα». β΄.– «Ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα σου, Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἰνδίκτου· «Ὁ ἀῤῥήτῳ σοφίᾳ...».

Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον τῆς Παμμακαρίστου· «Ἡ Πνεύματι ἁγίῳ συλλαβοῦσα...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

       «Ὁ πάσης Δημιουργός τῆς κτίσεως...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

«Ὁ πάσης Δημιουργός τῆς κτίσεως...».

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἐν  ἁγίοις θαυμαστός...».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τῆς Ἰνδίκτου· «Ὁ πάσης Δημιουργός τῆς κτίσεως...». 2.– Τῆς Παμμακαρίστου· «Πανήγυριν σήμερον...». 3.– Τοῦ Περιβάλλοντος· «Ὁ πάντα τῷ ῥήματι...»  καί 4.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: Τῆς Ἰνδίκτου.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.

«Ὁ τῶν αἰώνων Ποιητής καί Δεσπότης, Θεέ τῶν ὅλων ὑπερούσιε ὄντως, τήν ἐνιαύσιον εὐλόγησον περίοδον, σῴζων τῷ ἐλέει σου, τῷ ἀπείρῳ οἰκτίρμων, πάντας τούς λατρεύοντας, σοί τῷ μόνῳ Δεσπότῃ, καί ἐκβοῶντας φόβῳ· Λυτρωτά, εὔφορον πᾶσι τό ἔτος χορήγησον».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τῆς Παμμακαρίστου· «Τοῦτο φρονείσθω ἐν ὑμῖν...» (Φιλιπ. β΄ 5-11),

         μετά τοῦ Προκειμένου· «Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον καί ἠγαλλίασε τό πνεῦμά μου ἐπί τῷ Θεῷ τῷ σωτήρί μου. – Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ», ζήτει τοῦτον τῇ 8ῃ Σεπτεμβρίου.

Εὐαγγέλιον: Τῆς Ἰνδίκτου· «Ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Ναζαρέτ...» (Λουκ. δ΄ 16-22).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄξιόν ἐστιν...».

Εἰς τά Δίπτυχα: Τό Μεγαλυνάριον·

«Τῆς Ἀειπαρθένου σεμνῆς Μητρός, τῆς Παμμακαρίστου, τήν χαρμόσυνον ἑορτήν, σήμερον τελοῦντες, ἐν μέσῳ Ἐκκλησίας, τήν ἄχραντον Εἰκόνα, πάντες τιμήσωμεν».

Κοινωνικόν: «Εὐλόγησον τόν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου, Κύριε. Ἀλληλούια».

«Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Ἀπόλυσις.

Ἡ Τελετή τῆς Ἰνδίκτου

Ἀρχομένου τοῦ Κοινωνικοῦ ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος καί ὁ Διάκονος τῆς Σειρᾶς λαμβάνουσι Καιρόν καί εἰσέρχονται εἰς τό Ἱερόν Βῆμα, διά τῆς Βορείου καί Νοτίου Πύλης, ποιοῦσι τρεῖς μετανοίας πρό τῆς Ἁγίας Τραπέζης καί ἐνδύονται τάς διακονικάς αὐτῶν στολάς. Παρά τῷ Πατριάρχῃ εὑρίσκεται ὁ Μ. Πρωτοσύγκελλος. Ψαλλομένου τοῦ· «Εἴη τό ὄνομα...» ἐξέρχονται οἱ τέσσαρες Διάκονοι κρατοῦντες δικηροτρίκηρα καί, ποιήσαντες σχῆμα πρό τοῦ Πατριάρχου, λαμβάνουσι τάς ἑκατέρωθεν τοῦ Θρόνου θέσεις αὐτῶν.

Ἐκ τῆς Βορείου Πύλης τοῦ Ἱεροῦ Βήματος ἐξέρχεται ὁ Μ. Ἐκκλησιάρχης κρατῶν τό Ἐπιτραχήλιον καί τό Ὠμοφόριον (ἅτινα καί ἐνδύει τῷ Πατριάρχῃ ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος) καί τήν Ἀρχιερατικήν Φυλλάδα τοῦ Πατριάρχου. Ἐκ τῆς Νοτίου Πύλης τοῦ Ἱεροῦ Βήματος ἐξέρχονται ὁ Ἀρχιγραμματεύς, ὁ Ὑπογραμματεύς καί ὁ Κωδικογράφος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί ἵστανται πρό τῆς τραπέζης τῆς εὑρισκομένης ἔμπροσθεν τοῦ Δεξιοῦ Χοροῦ. Ὁ Μ. Ἀρχιμανδρίτης, περατώσας τήν Ἀπόλυσιν, λαμβάνει τήν ἀπέναντι τοῦ Θρόνου θέσιν αὐτοῦ καί ἄρχεται ἡ τελετή τῆς Ἰνδίκτου. Μετά τό· «Δι’ εὐχῶν τοῦ Ἁγίου Δεσπότου...», ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος ποιήσας σχῆμα τῷ Πατριάρχῃ ἐκφωνεῖ· «Εὐλόγησον, Δέσποτα».

Ὁ Πατριάρχης: «Εὐλογητός ὁ Θεός...».

Ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος: «Τρισάγιον. Παναγία Τριάς. Πάτερ ἡμῶν».

Ὁ Πατριάρχης: «Ὅτι σοῦ ἐστιν...».

Ὁ Δεξιός Χορός: «Ὁ πάσης δημιουργός τῆς κτίσεως...».

Ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος: «Ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ Θεός...».

Ὁ Δευτερεύων: «Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν εὐσεβῶν...».

Ὁ Τριτεύων: «Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου...».

Ὁ Διάκονος τῆς Σειρᾶς: «Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν Ἁγίων Ἀρχιερέων τῶν τε ἐνδημούντων καί τῶν ἐν ταῖς ἐπαρχίαις αὐτῶν».

Ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος: «Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν χειμαζομένων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, τοῦ φωτισμοῦ καί ἀγαθῶν ἐπινεύσεων τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, καί τοῦ εὐλογηθῆναι τόν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητος Κυρίου».

Ὁ Δευτερεύων: «Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου καί τῆς κατά Θεόν εὐημερίας».

Ὁ Τριτεύων: «Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν...».

Ὁ Διάκονος τῆς Σειρᾶς: «Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν...».

Ὁ Πατριάρχης: «Ἐπάκουσον ἡμῶν ὁ Θεός, ὁ Σωτήρ ἡμῶν...».

Ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος: «Δόξα, Καί νῦν, Κύριε ἐλέησον (ἐκ γ΄), Δέσποτα Ἅγιε, εὐλόγησον».

Ὁ Πατριάρχης: Τήν Ἀπόλυσιν.

Ὁ Μ. Ἀρχιμανδρίτης: «Δι’ εὐχῶν τοῦ  ἁγίου Δεσπότου...».

Ἐν συνεχείᾳ προσέρχονται ὁ Ἀρχιγραμματεύς καί ὁ Ὑπογραμματεύς τῆς  Ἁγίας καί

Ἱερᾶς Συνόδουφέροντες τόν Κώδικα περιέχοντα τήν Πρᾶξιν τῆς Ἰνδίκτου. Ποιοῦσι

σχῆμα ἐνώπιον τοῦ Πατριάρχου καί ἀνέρχονται παρά τῷ Πατριάρχῃ.

Ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος ἐκφωνεῖ· «Πρόσχωμεν», καί ὁ Πατριάρχης ἄρχεται τῆς ἀναγνώσεως τῆς Πράξεως. Ὁ Δευτερεύων, ἅμα τῷ ἀκούσματι τῆς ἀναγνώσεως τῶν λέξεων· «ἱκέτιδας χεῖρας ἀναφωνοῦμεν», ἐκφωνεῖ τό· «Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν», καί ὁ Πατριάρχης συνεχίζει τήν ἀνάγνωσιν τῆς Πράξεως.

Μετά τήν ἀνάγνωσιν τῆς Πράξεως κατέρχεται ὁ Πατριάρχης τοῦ Θρόνου, ἔρχεται πρό τῆς τραπέζης, δίδει τήν ποιμαντορικήν ράβδον τῷ Ὑπογραμματεῖ, ἀσπάζεται τό ὑπό τοῦ Μ. Ἐκκλησιάρχου κρατούμενον Ἱερόν Εὐαγγέλιον καί καθίσας ὑπογράφει τήν Πρᾶξιν, τῶν Χορῶν ψαλλόντων τόν Πολυχρονισμόν Αὐτοῦ.

Περατωθείσης τῆς ὑπογραφῆς τῆς Πράξεως ὑπό τοῦ Πατριάρχου ἐγείρεται, ἐκδύεται τό Ὠμοφόριον καί τό Ἐπιτραχήλιον καί ἐλθών εἰς τό μέσον τοῦ Σολέα εὐλογεῖ διά τοῦ τρικήρου τόν λαόν, τῶν Χορῶν ψαλλόντων τό· «Εἰς πολλά ἔτη, Δέσποτα». Ἀκολούθως ἀνέρχεται εἰς τήν πρώτην βαθμίδα τοῦ Θρόνου. Ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος καί ὁ Δευτερεύων εἰσέρχονται εἰς τό Ἱερόν Βῆμα, ἐκδύονται τάς διακονικάς αὐτῶν στολάς καί ἐπιστρέφουσιν εἰς τάς θέσεις αὐτῶν.

Ἐν συνεχείᾳ, τῶν Χορῶν ψαλλόντων τά Ἰδιόμελα τῶν Αἴνων τῆς Ἰν­δίκτου ἀργῶς, οἱ  Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς κατέρχονται ἐκ τῶν στασιδίων αὐτῶν, ποιοῦσι σχῆμα τῷ Πατριάρχῃ, ἔρχονται ἔμπροσθεν τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Παμμακαρίστου ποιοῦσι τρεῖς μετανοίας καί προσκυνοῦσιν ἀσκεπεῖς αὐτήν, ἐνδύονται ὑπό τῶν Διακόνων Ἐπιτραχήλιον καί Ὠμοφόριον, ἀσπάζονται τό ὑπό τοῦ Μ. Ἐκκλησιάρχου κρατούμενον Ἱερόν Εὐαγγέλιον καί καθήμενοι ὑπογράφουσι τήν Πρᾶξιν.

Μετά τήν ὑπογραφήν ἐκδύονται τό Ὠμοφόριον καί τό Ἐπιτραχήλιον, προσέρχονται τῷ Πατριάρχῃ, ἀσπάζονται τήν Δεξιάν Αὐτοῦ βάλλοντες μετάνοιαν καί ἀπέρχονται διά τοῦ  Ἱεροῦ Βήματος.

Ληξάσης τῆς ὑπογραφῆς τῆς Πράξεως ὑπό τῶν Ἀρχιερέων ὁ Πατριάρχης λαμβάνει παρά τοῦ Μ. Ἐκκλησιάρχου τόν Σταυρόν καί ἁγιάζει τόν λαόν ἐπί τῇ πρώτῃ τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου.

Ἡ ἐκτός τοῦ Πανσέπτου Πατριαρχικοῦ Ναοῦ τάξις.

Ἡ Ἀκολουθία κατά τήν ἐν τῷ Μηναίῳ τάξιν.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Κοντάκιον – Οἶκος: Τῆς Ἰνδίκτου.

(Συντεθέντα ὑπό Ἰακώβου Πρωτοψάλτου).

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.

«Ὁ τῶν αἰώνων Ποιητής καί Δεσπότης, Θεέ τῶν ὅλων ὑπερούσιε ὄντως, τήν ἐνιαύσιον εὐλόγησον περίοδον, σῴζων τῷ ἐλέει σου, τῷ ἀπείρῳ οἰκτίρμων, πάντας τούς λατρεύοντας, σοί τῷ μόνῳ Δεσπότῃ, καί ἐκβοῶντας φόβῳ· Λυτρωτά, εὔφορον πᾶσι τό ἔτος χορήγησον».

Ὁ Οἶκος.

«Ἀρρήτῳ πάντα ὡς Θεῷ ποιήσαντι σοφίᾳ, ἰσχύι τε παντουργικῇ διασῴζοντι πάντα, τόν ὕμνον δέει ἐκ ψυχῆς προσάγομεν ἐντρόμως δυσωποῦντες παρασχεῖν εὐφορίαν τῇ γῇ ἐν τῇ σήμερον ἐτησίῳ ἀπαρχῇ, παντός ῥυσθῆναι δυσχεροῦς, ὁρατῶν καί ἀοράτων δυσμενῶν, ἐν ταῖς αἰσίαις κράζοντες περιόδοις· Εὔφορον πᾶσι τό ἔτος χορήγησον».

Καταβασίαι: «Σταυρόν χαράξας...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τῆς Ἰνδίκτου· «Ὁ πάσης δημιουργός τῆς κτίσεως...». 2.– Τῆς Θεοτόκου· «Χαῖρε, κεχαριτωμένη...». 3.– Τοῦ Ὁσίου· «Ὑπομονῆς στῦλος γέγονας...» καί 4.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: Τῆς Ἰνδίκτου·

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.

«Ὁ τῶν αἰώνων Ποιητής καί Δεσπότης, Θεέ τῶν ὅλων ὑπερούσιε ὄντως, τήν ἐνιαύσιον εὐλόγησον περίοδον, σῴζων τῷ ἐλέει σου, τῷ ἀπείρῳ οἰκτίρμων, πάντας τούς λατρεύοντας, σοί τῷ μόνῳ Δεσπότῃ, καί ἐκβοῶντας φόβῳ· Λυτρωτά, εὔφορον πᾶσι τό ἔτος χορήγησον».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τῆς Ἰνδίκτου· «Τέκνον Τιμόθεε, παρακαλῶ πρῶτον πάντων...» (Α΄ Τιμ. β΄ 1-7).

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Ναζαρέτ...» (Λουκ. δ΄ 16-22).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄξιόν ἐστιν...».

Κοινωνικόν: «Εὐλόγησον τόν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου, Κύριε. Ἀλληλούια».

«Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Ἀπόλυσις.

95. Ἡ Ἀκολουθία τῆς Παμμακαρίστου ἐκ τῆς ἰδιαιτέρας Φυλλάδος: – Ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ, τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θ. Λειτουργίας τῆς Ἑορτῆς τῆς Παμμακαρίστου, ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐκ τοῦ Πατριαρχικοῦ Τυπογραφείου, 1905.

 96. Ὡσαύτως καί ἡ Ἀκολουθία τοῦ Περιβάλλοντος ἐκ τῆς ἰδιαιτέρας Φυλλάδος: – Ἡ Ἀκολουθία ἱκετήριος πρός τόν Φιλάνθρωπον Θεόν καί Σωτῆρα ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ὑπέρ τοῦ περιβάλλοντος ἡμᾶς στοιχείου καί εὐσταθείας πάσης τῆς κτίσεως, ἐποιήθη ἐν Ἁγίῳ Ὄρει, ὑπό Γερασίμου Μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου, Ὑμνογράφου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.