Ἦχος δ΄, Ἑωθινόν Β΄.

Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Ἡ γέννησίς σου, Θεοτόκε...».

Κοντάκιον: «Ἰωακείμ καί Ἄννα...».

Ἀπόλυσις: Μικρά.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ι΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Τόν ζωοποιόν σου Σταυρόν... – Τοῦ ξύλου τῆς παρακοῆς... – Πύλας ᾅδου συνέτριψας...». 2.– Τά 3 Στιχηρά Ἀνατολικά· «Δεῦτε, ἀνυμνήσωμεν, λαοί... – Ἄγγελοι καί ἄνθρωποι... – Πύλας χαλκᾶς...» καί 3.– Τά 4 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Σήμερον, ὁ τοῖς νοεροῖς θρόνοις ἐπαναπαυόμενος... – Αὕτη ἡ ἡμέρα Κυρίου... – Εἰ καί θείῳ βουλήματι... – Σήμερον στειρωτικαί...».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Ἐν εὐσήμῳ ἡμέρᾳ ἑορτῆς...», ζήτει τοῦτο εἰς Δόξα, Καί νῦν, τῆς Λιτῆς. 

Καί νῦν: Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Ὁ διά σέ θεοπάτωρ...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας.

Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Κύριε, ἀνελθών ἐν τῷ Σταυ­ρῷ...» καί τά κατ’ Ἀλφάβητον τοῦ ἤχου· «Κρεμάμενος ἐπί ξύλου... – Λαός παράνομος... – Μετά δακρύων γυναῖ­κες...».

Δόξα, Καί νῦν: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Δεῦτε, ἅπαντες πιστοί...», ζήτει τοῦτο εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, τῶν Ἀποστίχων. 

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Τό φαιδρόν τῆς ἀναστάσεως...» καί 2.– Δόξα, Καί νῦν, τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ γέννησίς σου, Θεοτόκε...».

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Τῇ Κυριακῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, ὁ Τριαδικός Κανών· «Τριάδα θεαρχικήν δοξάσωμεν...», τά Τριαδικά· «Ἄξιόν ἐστιν...». Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Τό φαιδρόν τῆς ἀναστάσεως...». 2.– Δόξα, τό αὐτό καί 3.– Καί νῦν, τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ γέννησίς σου, Θεοτόκε...».

Καθίσματα: Τά Ἀναστάσιμα τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας καί εἰς τό Καί νῦν, ἀντί τῶν Θεοτοκίων αὐτῶν, ἀνά ἕν τῆς Ἑορτῆς· «Ἀναβόησον Δαυΐδ...» καί· «Ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί...».

Τά Εὐλογητάρια, ἡ Ὑπακοή, οἱ Ἀναβαθμοί καί τό Προκείμενον τοῦ ἤχου.

Κανόνες: 1.– Ὁ Ἀναστάσιμος· «Θαλάσσης, τό ἐρυθραῖον πέλαγος...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ καί 2.– Ὁ α΄ τῆς Ἑορτῆς· «Δεῦτε, πιστοί...» ἄνευ τῶν Εἱρμῶν μετά στίχου· «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Κοντάκιον τῆς Ἑορτῆς (χῦμα) καί τό·

Μεσῴδιον Κάθισμα: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ Παρθένος Μαριάμ...», ἅπαξ.

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τά Ἀναστάσιμα.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Σταυρόν χαράξας...».

Εὐαγγέλιον Ἑωθινόν: Τό Β΄ Ἑωθινόν· «Διαγενομένου τοῦ Σαββάτου...» κτλ.

Ἡ Τιμιωτέρα.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Μυστικός εἶ, Θεοτόκε, παράδεισος...».

 «Ἅγιος Κύριος...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τό Β΄ Ἀναστάσιμον· «Τόν λίθον θεωρήσασαι...» καί 2.– Τῆς Ἑορτῆς· «Ἀγάλλονται τά πέρατα...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Ὁ Σταυρόν ὑπομείνας... – Ἐν τῷ Σταυρῷ σου, Χριστέ... – Τῷ σῷ Σταυρῷ, Χριστέ... – Τῶν πατρικῶν σου κόλπων...» καί 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς· «Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος... – Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος... – Στήλη σωφροσύνης ἔμψυχος...», τό πρῶτον δίς, μετά  στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Ἄκουσον, θύγατερ, καί ἴδε καί κλῖνον τό οὖς σου καί ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καί τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου». β΄.– «Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ».

Δόξα: Τό Β΄ Ἑωθινόν· «Μετά μύρων προσελθούσαις...».

Καί νῦν: «Ὑπερευλογημένη...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

        «Σήμερον σωτηρία...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα: Τῆς Ἑορτῆς, μετ’ ἐφυμνίων, εἰς μέν τό β΄· «Σῶσον ἡμᾶς... ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...», εἰς δέ τό γ΄· «Ἡ γέννησίς σου, Θεοτόκε...».

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Τό φαιδρόν τῆς ἀναστάσεως...». 2.– Τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ γέννησίς σου, Θεοτόκε...» καί 3.–  Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἰωακείμ καί Ἄννα...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Κυριακῆς πρό τῆς Ὑψώσεως·«Ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν...» (Γαλ. ς΄ 11-18), μετά τοῦ Προκειμένου· «Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου. – Πρός σέ, Κύριε, κεκράξομαι ὁ Θεός μου», ζήτει τοῦτον τῇ Κυριακῇ κβ΄ ἑβδομάδος Ἐπιστολῶν.

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Οὐδείς ἀναβέβηκεν εἰς τόν οὐρανόν...» (Ἰω. γ΄ 13-17) ζήτει τοῦτο μετά τήν 13ην Σεπτεμβρίου.

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄξιόν ἐστιν...».

Κοινωνικόν: «Αἰνεῖτε...».

        «Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.