Ἦχος πλ. δ΄, Ἑωθινόν ΣΤ΄.
 

Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Ἐν σοί μῆτερ, ἀκριβῶς...».

Κοντάκιον: «Τό σῶμα τό σόν...».

Ἀπόλυσις: Μικρά.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ι΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Ἑσπερινόν ὕμνον... – Κύριε, Κύριε, μή ἀποῤῥίψης ἡμᾶς... – Χαῖρε, Σιών ἁγία...». 2.– Τά 3 Στιχηρά Ἀνατολικά· «Ὁ ἐκ Θεοῦ Πατρός Λόγος... – Τήν ἐκ νεκρῶν σου ἀνάστασιν... – Δόξα σοι, Χριστέ Σωτήρ...» καί 3.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἀποστόλου· «Τῷ καλάμῳ τῆς χάριτος... – Ἡ τοῦ Πνεύματος ἔλλαμψις... – Ἀστραπαῖς τοῦ κηρύγματος..», τό πρῶτον δίς.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Ἀποστόλου· «Τήν τοῦ Θείου Πνεύματος...».

Καί νῦν: Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Ὁ Βασιλεύς τῶν οὐρανῶν...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας.

Ἀπόστιχα: Τό Ἀναστάσιμον Στιχηρόν· «Ἀνῆλθες ἐπί Σταυροῦ...» καί τά κατ’ Ἀλφάβητον τοῦ ἤχου· «Χριστόν δοξολογήσωμεν... – Ψαλμοῖς καί ὕμνοις... – Ὦ Δέσποτα τῶν ἁπάντων...».

Δόξα: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Ἀποστόλου· «Πιστῶς πανηγυρίζομεν...».

Καί νῦν: Τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Ναός καί πύλη...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Ἐξ ὕψους κατῆλθες...». 2.– Δόξα, τοῦ Ἀποστόλου· «Ἀπόστολε ἅγιε, Ἰάκωβε...» καί 3.– Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Σέ τήν μεσιτεύσασαν...».

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Τῇ Κυριακῇ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, ὁ Τριαδικός Κανών· «Τῷ τρισηλίῳ Βασιλεῖ...», τά Τριαδικά· «Ἄξιόν ἐστιν...». Τρισάγιον καί ἡ Ὑπακοή τοῦ ἤχου· «Αἱ μυροφόροι τοῦ ζωοδότου...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Καθίσματα: Τά Ἀναστάσιμα τῆς α΄ Στιχολογίας μετά Θεοτοκίου εἰς τό Καί νῦν· «Ὁ δι’ ἡμᾶς γεννηθείς...» (πρβλ. ὑποσημ. 3) καί τῆς β΄ Στιχολογίας μετά τοῦ Θεοτοκίου αὐτῶν.

Τά Εὐλογητάρια, ἡ Ὑπακοή, οἱ Ἀναβαθμοί καί τό Προκείμενον τοῦ ἤχου.

Κανόνες: 1.– Ὁ Ἀναστάσιμος· «Ἁρματηλάτην Φαραώ...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ καί 2.– Τοῦ Ἀποστόλου· «Χεῖρά μοι δίδου θεόπτα...» μετά στίχου· «Ἀπόστολε τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Μεσῴδιον Κάθισμα: Τοῦ Ἀποστόλου· «Τήν σοφίαν τήν ὄντως παιδαγωγόν...», μετά τοῦ Θεοτοκίου αὐτοῦ· «Ὡς πανάμωμος νύμφη τοῦ Ποιητοῦ...».

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τά Ἀναστάσιμα.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Ἀνοίξω τό στόμα μου...».

Εὐαγγέλιον Ἑωθινόν: Τό ΣΤ΄ Ἑωθινόν· «Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς ἐκ νεκρῶν...» κτλ.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Ἅπας γηγενής...».

Ἡ Τιμιωτέρα.

«Ἅγιος Κύριος...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τό ΣΤ΄ Ἀναστάσιμον· «Δεικνύων ὅτι ἄνθρωπος...». 2.– Τοῦ Ἀποστόλου· «Ὡς μύστης καί Ἀπόστολος...» καί 3.– Τό Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Σέ οἱ Προφῆται ἅπαντες...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους η΄.

Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Κύριε, εἰ καί κριτηρίῳ... – Κύριε, εἰ καί ὡς θνητόν ἐν μνημείῳ... – Κύριε, ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου... – Ὁ Ἄγγελός σου, Κύριε...» καί 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ἀποστόλου· «Ἔλαμψας Ἀπόστολε... – Ἐν ὕψει καθήμενος... – Ἐβρόντησας πάνσοφε...», τό πρῶτον δίς, μετά στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ, καί εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τά ῥήματα αὐτοῦ». β΄.– «Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δέ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τό στερέωμα».

Δόξα: Τό ΣΤ΄ Ἑωθινόν· «Ἡ ὄντως εἰρήνη σύ, Χριστέ...».

Καί νῦν: «Ὑπερευλογημένη...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

«Σήμερον σωτηρία...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

«Ἐξ ὕψους κατῆλθες...»

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Ἐξ ὕψους κατῆλθες...». 2.– Τοῦ Ἀποστόλου· «Ἀπόστολε ἅγιε, Ἰάκωβε...» καί 3.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: «Προστασία...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Κυριακῆς ιζ΄ ἑβδομάδος Ἐπιστολῶν· «Ὑμεῖς ἐστε ναός Θεοῦ ζῶντος...» (Β΄ Κορ. ς΄ 16-18, ζ΄ 1).

Εὐαγγέλιον: Κυριακῆς γ΄ ἑβδομάδος Λουκᾶ· «Ἐπορεύετο ὁ Ἰησοῦς εἰς πόλιν...» (Λουκ. ζ΄ 11-16).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄξιόν ἐστιν...».

Κοινωνικόν: «Αἰνεῖτε...».

«Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.

103. Ἡ Ἀκολουθία τῶν Ὁσίων Ἀνδρονίκου καί Ἀθανασίας, ἐπειδή στερεῖται Δοξαστικοῦ Ἰδιομέλου, καταλιμπάνεται εἰς τόν Ἑσπερινόν καί τόν Ὄρθρον καί «ψάλλεται» κατά τάς διατάξεις τοῦ ΤΜΕ, «ἐν τοῖς Ἀποδείπνοις». Πρβλ. ΤΜΕ, 11ῃ Νοεμβρίου § 2, σελ. 94 κτλ.