Ἡ Ἀκολουθία κατά τήν ἐν τῷ Μηναίῳ τάξιν.

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα: Τά καθ’ ἡμέραν³. 

Ἀντίφωνον α΄.

Ἦχος β΄.

«Ἀγαθόν τό ἐξομολογεῖσθαι τῷ Κυρίῳ καί ψάλλειν τῷ ὀνόματί σου, Ὕψιστε.

Τοῦ ἀναγγέλλειν τό πρωΐ τό ἔλεός σου καί τήν ἀλήθειάν σου κατά νύκτα.

Ὅτι εὐθύς Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν καί οὐκ ἔστιν ἀδικία ἐν αὐτῷ.

Δόξα... Καί νῦν...».

Ἀντίφωνον β΄.

Ἦχος ὁ αὐτός.

«Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν, εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο, ἐνεδύσατο Κύριος δύναμιν καί

περιεζώσατο.

Καί γάρ ἐστερέωσε τήν οἰκουμένην, ἥτις οὐ σαλευθήσεται.

Τῷ οἴκῳ σου πρέπει ἁγίασμα, Κύριε, εἰς μακρότητα ἡμερῶν.                         

Δόξα... Καί νῦν...Ὁ Μονογενής Υἱός...».

Ἀντίφωνον γ΄.

Ἦχος ὁ αὐτός.

«Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ, ἀλαλάξωμεν τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρι ἡμῶν.

Προφθάσωμεν τό πρόσωπον αὐτοῦ ἐν ἐξομολογήσει καί ἐν ψαλμοῖς ἀλαλάξωμεν

αὐτῷ· ὅτι Θεός μέγας, Κύριος καί Βασιλεύς μέγας ἐπί πᾶσαν τήν γῆν.    

Ὅτι ἐν τῇ χειρί αὐτοῦ τά πέρατα τῆς γῆς, καί τά ὕψη τῶν ὀρέων αὐτοῦ εἰσιν· ὅτι

αὐτοῦ ἐστιν ἡ θάλασσα καί αὐτός ἐποίησεν αὐτήν καί τήν ξηράν αἱ χεῖρες αὐτοῦ

ἔπλασαν».               

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἐν ἁγίοις θαυμαστός...».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Προεόρτιον· «Ἑτοιμάζου, Ζαβουλών...» καί 2.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: Τό Προεόρτιον· «Ἐν τοῖς ῥείθροις σήμερον...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τοῦ Ἱεράρχου· «Οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τήν τιμήν...» (Ἑβρ. ε΄ 4-10), μετά τοῦ Προκειμένου· «Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ ὁσίου αὐτοῦ. – Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περί πάντων, ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν;», ζήτει τοῦτον τῇ 2ᾳ Ἰανουαρίου.

Εὐαγγέλιον: Τό Προεόρτιον· «Ἄνθρωπός τις ἦν ἐκ τῶν Φαρισαίων...» (Ἰω. γ΄ 1-15), ζήτει τοῦτο τῇ Πέμπτῃ τῆς Διακαινησίμου.

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄξιόν ἐστιν...».

Κοινωνικόν: Τῆς ἡμέρας· «Ὁ ποιῶν τούς Ἀγγέλους...».

«Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Ἀπόλυσις.

Σημείωσις: Ἀπό σήμερον μέχρι τῆς 5ης Ἰανουαρίου, ἐάν ἑορτάζηται Ἅγιος, ψάλλονται αἱ Καταβασίαι· «Βυθοῦ ἀνεκάλυψε πυθμένα...» καί Κοντάκιον· «Ἐν τοῖς ῥείθροις σήμερον...».

 3. Τά Ἀντίφωνα ψάλλονται ἐν πάσαις ταῖς καθημεριναῖς Θ. Λειτουρ­γίαις ἐφ’ ὅσον τό Τυπικόν δέν προβλέπει ἑτέραν διάταξιν. (Πρβλ. ΤΜΕ, σελ. 31 § 37 Προθεωρίας καί σελ. 46 § 3).