Ἡ Ἀκολουθία κατά τήν ἐν τῷ Τριῳδίῳ τάξιν.

Τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Μεγάλα τά τῆς πίστεως...».

Κοντάκιον: «Πίστιν Χριστοῦ ὡσεί θώρακα...».

Ἀπόλυσις: Μικρά.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός – Ψαλτήριον.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ς΄.

Ἑσπέρια: 1.– Τά 3 Στιχηρά Μαρτυρικά τοῦ β΄ ἤχου (βλέπε ἐν τέλει τοῦ Τριῳδίου)· «Οἱ τήν ἐπίγειον ἀπόλαυσιν... – Τῶν ἁγίων Μαρτύρων... – Χοροί Μαρτύρων...» καί 2.– Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τῶν Κεκοιμημένων· «Τῶν ἀπ’ αἰῶνος σήμερον νεκρῶν... – Ὁ τῷ οἰκείῳ αἵματι Σωτήρ... – Τῇ ἐκ νεκρῶν ἐγέρσει σου...».

Δόξα: Τό Νεκρώσιμον Ἰδιόμελον· «Θρηνῶ καί ὀδύρομαι...».

Καί νῦν: Τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Παρῆλθεν ἡ σκιά τοῦ νόμου...».

Ἄνευ Εἰσόδου: «Φῶς ἱλαρόν...» καί ἀντί τοῦ Προκειμένου τῆς ἡμέρας εἰς ἦχον πλ. δ΄ τό· «Ἀλληλούια» τρίς, μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τό β΄· «Μακάριοι οὕς ἐξελέξω καί προσελάβου, Κύριε» καί εἰς τό γ΄· «Καί τό μνημόσυνον αὐτῶν εἰς γενεάν καί γενεά».

Ἀπόστιχα: Τά 4 Στιχηρά Μαρτυρικά τοῦ β΄ ἤχου (βλέπε ἐν τέλει τοῦ Τριῳδίου εἰς τούς Αἴνους τῷ Σαββάτῳ πρωΐ)· εἰς τό α΄ Τροπάριον ἄνευ στίχου· «Ὑπέρ Χριστοῦ παθόντες...», εἰς τό β΄ στίχος· «Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ, ὁ Θεός Ἰσραήλ. – Τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ λαβόντες...», εἰς τό γ΄ στίχος· «Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος, πάντα τά θελήματα αὐτοῦ ἐν αὐτοῖς.  – Τῶν ἁγίων σου τά πλήθη...» καί εἰς τό δ΄ στίχος· «Ἐκέκραξαν οἱ δίκαιοι καί ὁ Κύριος εἰσ­ήκουσεν αὐτῶν. – Πᾶσα πόλις καί χώρα...».

Δόξα: Τό ἕτερον Νεκρώσιμον Ἰδιόμελον· «Ἀρχή μοι καί ὑπόστασις...».

Καί νῦν: Τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Πρεσβείαις τῆς Τεκούσης σε...».

Νεκρώσιμος Κανών: Μετά τό· «Νῦν ἀπολύεις...» ψάλλεται ὁ Νεκρώσιμος Κανών τοῦ πλ. β΄ ἤχου· «Ἐν οὐρανίοις θαλάμοις...», ἄνευ τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ, μετά τῶν στίχων: εἰς τό α΄ Τροπάριον ἑκάστης ᾨδῆς· «Πρεσβείαις τῶν Μαρτύρων σου, Χριστέ ὁ Θεός, ἀνάπαυσον τάς ψυχάς τῶν δούλων σου», εἰς τό β΄ Τροπάριον· «Αἱ ψυχαί αὐτῶν ἐν ἀγαθοῖς αὐλισθήσονται», εἰς τό γ΄, Δόξα καί εἰς τό δ΄, Καί νῦν. Εἰς τό τέλος τῆς θ΄ ᾨδῆς ὁ Εἱρμός αὐτῆς· «Θεόν ἀνθρώποις ἰδεῖν ἀδύνατον...», ζήτει τοῦτον εἰς τήν Παρακλητικήν τῷ Σαββάτῳ πρωΐ ἤ εἰς τό Πεντηκοστάριον μετά τόν Ἑσπερινόν τοῦ Σαββάτου τῆς ζ΄ Ἑβδομάδος. 

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Νεκρώσιμον· «Ὁ βάθει σοφίας...». 2.– Δόξα, τό ἀκροτελεύτιον αὐτοῦ· «Ἐν σοί γάρ τήν ἐλπίδα...» καί 3.– Καί νῦν, τό Θεοτοκίον· «Σέ καί τεῖχος...». Ἡ Ἐκτενής καί ἡ Ἐκφώνησις· «Ὅτι ἐλεήμων...».

Μνημόσυνον τῶν Κεκοιμημένων.

Μετά τήν Ἐκφώνησιν ψάλλονται τά Τροπάρια· «Μετά πνευμάτων δικαίων...» κτλ. μεθ’ ἅ ὁ Ἱερεύς ἐξερχόμενος εἰς τά Βημόθυρα καί ἱστάμενος πρό τῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ, κάτωθι τῆς ὁποίας εὑρίσκονται τά κόλλυβα, ἐκφωνεῖ τό μνημόσυνον τῶν Κεκοιμημένων ὡς ἑξῆς:

Ὁ Ἱερεύς: «Ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου, δεόμεθά σου, ἐπάκουσον καί ἐλέησον».

Ὁ Χορός: «Κύριε, ἐλέησον» γ΄ (χῦμα).

Ὁ Ἱερεύς: «Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ μακαρίας μνήμης καί αἰωνίου ἀναπαύσεως πάντων τῶν ἐπ’ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου κεκοιμημένων εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν, βασιλέων, πατριαρχῶν, ἀρχιερέων, ἱερέων, ἱερομονάχων, διακόνων, μοναχῶν, πατέρων, προπατόρων, πάππων, προπάππων, γονέων, συζύγων, τέκνων, ἀδελφῶν καί συγγενῶν ἡμῶν ἐκ τῶν ἀπ’ ἀρχῆς καί μέχρι τῶν ἐσχάτων, καί ὑπέρ τοῦ συγχωρηθῆναι αὐτοῖς πᾶν πλημμέλημα ἑκούσιόν τε καί ἀκούσιον».

Ὁ Χορός: «Κύριε, ἐλέησον», γ΄ (χῦμα).

Ὁ Ἱερεύς: «Ὅπως, Κύριος ὁ Θεός, τάξῃ τάς ψυχάς αὐτῶν ἔνθα οἱ δίκαιοι ἀναπαύονται  τά ἐλέη τοῦ Θεοῦ, τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν καί ἄφεσιν τῶν αὐτῶν ἁμαρτιῶν παρά Χριστῷ τῷ ἀθανάτῳ βασιλεῖ καί Θεῷ ἡμῶν αἰτησώμεθα».

Ὁ Ἱερεύς: «Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».

Ὁ Χορός: «Κύριε, ἐλέησον», ἅπαξ.

Ὁ Ἱερεύς: Τήν εὐχήν: «Ὁ Θεός τῶν πνευμάτων καί πάσης σαρκός, ὁ τόν θάνατον καταπατήσας, τόν δέ διάβολον καταργήσας καί ζωήν τῷ κόσμῳ σου δωρησάμενος· αὐτός, Κύριε, ἀνάπαυσον τάς ψυχάς πάντων τῶν ἐπ’ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου κεκοιμημένων εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν, βασιλέων, πατριαρχῶν, ἀρχιερέων, ἱερέων, ἱερομονάχων, διακόνων, μοναχῶν, πατέρων, προπατόρων, πάππων, προπάππων, γονέων, συζύγων, τέκνων, ἀδελφῶν καί συγγενῶν ἡμῶν ἐκ τῶν ἀπ’ ἀρχῆς καί μέχρι τῶν ἐσχάτων, ἐν τόπῳ φωτεινῷ, ἐν τόπῳ χλοερῷ, ἐν τόπῳ ἀναψύξεως, ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καί στεναγμός. Πᾶν ἁμάρτημα τό παρ’ αὐτῶν πραχθέν, ἐν λόγῳ ἤ ἔργῳ ἤ διανοίᾳ ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος Θεός συγχώρησον· ὅτι οὐκ ἔστιν ἄνθρωπος, ὅς ζήσεται καί οὐχ ἁμαρτήσει· σύ γάρ μόνος ἐκτός ἁμαρτίας ὑπάρχεις· ἡ δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εἰς τόν αἰῶνα καί ὁ λόγος σου ἀλήθεια».

Ὁ Ἱερεύς: «Ὅτι σύ εἶ ἡ ἀνάστασις, ἡ ζωή καί ἡ ἀνάπαυσις τῶν κεκοιμημένων δούλων σου, πάντων τῶν εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν σύν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρί καί τῷ παναγίῳ καί ἀγαθῷ καί ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων».

Ὁ Χορός: «Αἰωνία ἡ μνήμη», ἐκ τρίτου. Εἶτα·

Ὁ Ἱερεύς: «Σοφία». «Ὁ ὤν εὐλογητός...» κτλ. καί ἐκφωνεῖ τήν μεγάλην Ἀπόλυσιν.

Τῷ Σαββάτῳ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Τό Μεσονυκτικόν τοῦ Σαββάτου, ὡς εἴθισται.

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Μετά τά Εἰρηνικά καί τήν Ἐκφώνησιν· «Ὅτι πρέπει...» ἀντί τοῦ· «Θεός Κύριος...», ψάλλεται τό· «Ἀλληλούια» τετράκις ἀνά τρίς, δίς ἄνευ στίχων καί δίς μετά τῶν στίχων· «Μακάριοι οὕς ἐξελέξω καί προσελάβου, Κύ­­ριε», «Καί τό μνημόσυνον αὐτῶν εἰς γενεάν καί γενεάν».  

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Καθίσματα: Τά Μαρτυρικά τοῦ β΄ ἤχου (βλέπε ἐν τέλει τοῦ Τριῳδίου)· «Ὁ φαιδρύνας τούς ἁγίους σου... – Ἀθλοφόροι Κυρίου... – Ἀπόστολοι, Μάρτυρες...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα, Δόξα, τό Νεκρώσιμον· «Ἡ μνήμη τῶν κεκοιμημένων, Κύριε..», Καί νῦν, τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Πάντα ὑπέρ ἔννοιαν...» (τό τελευταῖον ἐκ τῆς Παρακλητικῆς τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας).

Εὐλογητάρια: Τά Νεκρώσιμα, μεθ’ ἅ ὁ Ἱερεύς ἐξερχόμενος εἰς τά Βημόθυρα καί ἱστάμενος πρό τῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ, ἐκφωνεῖ τό μνημόσυνον τῶν Κεκοιμημένων, ὡς ἐσημειώθη, ἐν τῷ Ἑσπερινῷ. Ἐν συνεχείᾳ τό ἐν τῷ Τριῳδίῳ Κάθισμα· «Ἀνάπαυσον...». Δόξα, τό ἀκροτελεύτιον αὐτοῦ· «Καί πάντα τά ἐν ἀγνοίᾳ...». Καί νῦν, τό Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Ὁ ἐκ Παρθένου ἀνατείλας...».

Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα).

Κανών: Ὁ τοῦ Τριῳδίου· «ᾎσμα ἀναπέμψωμεν λαοί...», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ· εἰς τό α΄ Τροπάριον ἑκάστης ᾨδῆς στίχος· «Μακάριοι οὕς ἐξελέξω καί προσελάβου Κύριε»,  εἰς τό β΄· «Καί τό μνημόσυνον αὐτῶν εἰς γενεάν καί γενεάν», εἰς τό γ΄· «Αἱ ψυχαί αὐτῶν ἐν ἀγαθοῖς αὐλισθήσονται» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, εἰς 6.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Ὁ Εἱρμός αὐτῆς: «Ὁ στερεώσας ἐν τῇ χειρί σου...».

Αἴτησις.

Ἐκφώνησις: «Ὅτι σύ εἶ ὁ Θεός...» καί τό·

Μεσῴδιον Κάθισμα: Τοῦ Τριῳδίου· «Ὁ δι’ ἡμᾶς ὑπομείνας...», μετά τοῦ Θεοτοκίου αὐτοῦ· «Τήν ταχεῖάν σου σκέπην...».

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Ὁ Εἱρμός αὐτῆς: «Συνεχόμενον δέξαι με...».

Αἴτησις.

Ἐκφώνησις: «Σύ γάρ εἶ ὁ Βασιλεύς...».

Κοντάκιον – Οἶκος: Τά Νεκρώσιμα, ὡς ἐν τῷ Τριῳδίῳ.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας καί τό Ὑπόμνημα τοῦ Τριῳδίου.

Εἱρμός η΄ ᾨδῆς: «Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν... – Τόν ἐν ὄρει, ἁγίῳ...».

Ἡ Τιμιωτέρα.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Τόν προδηλωθέντα ἐν ὄρει...» καί εὐθύς τό· «Ἄξιόν ἐστιν...».

Αἴτησις.

Ἐκφώνησις: «Ὅτι σέ αἰνοῦσι...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τό Νεκρώσιμον· «Ὁ καί νεκρῶν καί ζώντων...». 2.– «Ἀνάπαυσον τούς δούλους σου...» καί 3.– Τό Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Μαρία θεονύμφευτε...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους δ΄.

Αἶνοι: Τά 4 Νεκρώσιμα Στιχηρά Προσόμοια· «Δεῦτε πρό τέλους... – Τί ἀπατᾶται ἄνθρωπος... – Ὁ τῇ χειρί σου πλάσας... – Χριστός ἀνέστη...».

Δόξα: Τό Νεκρώσιμον Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Ὡς ἄνθος μαραίνεται...».

Καί νῦν: Τό Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε...».

«Σοί δόξα πρέπει...».

Δοξολογία: (Χῦμα).

Πληρωτικά.

Ἀπόστιχα: Τά 3 Νεκρώσιμα Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Θεοφάνους τοῦ β΄ ἤχου (βλέπε ἐν τέλει τοῦ Τριῳδίου)· «Ῥύμην, τοῦ θανάτου καί φθοράν... – Ἵνα, τούς ἀνθρώπους κοινωνούς... – Σῶσαι, τό σόν πλάσμα βουληθείς...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα.

Δόξα: Τό Νεκρώσιμον Ἰδιόμελον· «Ἄλγος τῷ Ἀδάμ...».

Καί νῦν: Τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Σύ εἶ ὁ Θεός ἡμῶν...»

        «Ἀγαθόν τό ἐξομολογεῖσθαι...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Ἐκτενής.

Ἀπόλυσις.

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα: Τά καθ’ ἡμέραν.

Εἴσοδος.

Εἰσοδικόν: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἐν ἁγίοις θαυμαστός...».

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό  Νεκρώσιμον· «Ὁ βάθει σοφίας...» καί 2.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: Τό  Νεκρώσιμον· «Μετά τῶν ἁγίων...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τῶν Κεκοιμημένων· «Οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν περί τῶν κεκοιμημένων...» (Α΄ Θεσ. δ΄ 13-17), μετά τοῦ Προκειμένου· «Αἱ ψυχαί αὐτῶν ἐν ἀγαθοῖς αὐλισθήσονται – Πρός σέ, Κύριε, κεκράξομαι ὁ Θεός μου», ζήτει τοῦτον εἰς τό τέλος τοῦ Ἀποστόλου (εἰς διαφόρους Τελετάς).

Εὐαγγέλιον: Τῆς ἡμέρας· Σαββάτου ἑβδομάδος τῆς Ἀπόκρεω «Βλέπετε μή πλανηθῆτε...» (Λουκ. κα΄ 8-9, 25-27, 33-36).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄξιόν ἐστιν...».

Κοινωνικόν: Τῆς ἡμέρας· «Μακάριοι οὕς ἐξελέξω...».

«Εἴδομεν τό φῶς...» κτλ.

Μετά τό· «Εἴη τό ὄνομα Κυρίου...», ψάλλονται τά Νεκρώσιμα Τροπάρια· «Μετά πνευμάτων δικαίων...» κτλ. καί τελεῖται τό μνημόσυνον τῶν Κεκοιμημένων, ὡς ἐν τῷ Ἑσπερινῷ. Μετά τό· «Αἰωνία ἡ μνήμη...» ὁ Ἱερεύς· «Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν... Εὐλογία Κυρίου καί ἔλεος...» καί ἡ συνήθης

Ἀπόλυσις.