Ἡ Ἀκολουθία κατά τήν ἐν τῷ Μηναίῳ τάξιν, μετά
τῶν Μεθεόρτων τῆς Ἑορτῆς τοῦ Παραλύτου.

Τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Εὐφραινέσθω τά οὐράνια...».

Κοντάκιον: «Τήν ψυχήν μου, Κύριε...».

Ἀπόλυσις: Μικρά. ῾Η Ἀναστάσιμος.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ς΄.

Ἑσπέρια: Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ὁ θεατής τῶν ἀῤῥήτων... – Ἡ θεοκίνητος λύρα... – Τῇ βροντοφώνῳ σου γλώττῃ...», ἅπαντα ἐκ δευτέρου.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Τόν υἱόν τῆς βροντῆς...».

Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Παραλύτου· «Ἐπί τῇ προβατικῇ κολυμβήθρᾳ...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό Προκείμενον τῆς ἡμέρας καί τά Ἀναγνώσματα, εἰς τό ὕφος τοῦ Ἀποστόλου.

Ἀπόστιχα: Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Δεῦτε τῆς σοφίας τόν βυθόν... – Ὄντως σύ ἐφάνης ἀληθῶς... – Χαίροις, Θεολόγε, ἀληθῶς...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ, καί εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τά ῥήματα αὐτοῦ». β΄.– «Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δέ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τό στερέωμα».

Δόξα: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ἀπόστολε Χριστοῦ...».

Καί νῦν: Τό ἐπίσης ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Παραλύτου· «Ὁ τῇ παλάμῃ τῇ ἀχράντῳ...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Εὐφραινέσθω τά οὐράνια...». 2.– Δόξα, τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ἀπόστολε, Χριστῷ τῷ Θεῷ...» καί 3.– Καί νῦν, τό ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ· «Πάντα ὑπέρ ἔννοιαν...».

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».

Τῇ Δευτέρᾳ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν, τά διά τήν Λιτήν Στιχηρά Ἰδιόμελα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ποταμοί θεολογίας...» κτλ. μετά τοῦ Δόξα  αὐτῶν, Καί νῦν, τό Ἰδιόμελον τοῦ Παραλύτου· «Ἐπί τῇ προβατικῇ κολυμβήθρᾳ...», ζήτει τοῦτο εἰς τό Δόξα τῆς Λιτῆς, Κυριακῇ πρωΐ. Τρισάγιον καί τό Ἀπολυτίκιον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ἀπόστολε, Χριστῷ τῷ Θεῷ...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκια: Τά τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Καθίσματα: Τό Ἀναστάσιμον τῆς α΄ Στιχολογίας τῆς ἡμέρας· «Χριστός ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται...», μετά τοῦ Θεοτοκίου αὐτοῦ· «Τήν ὡραιότητα...». Τῆς β΄ Στιχολογίας τοῦ Εὐαγγελιστοῦ καί εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, τοῦ Παραλύτου· «Πάρεσιν εὕραντο...» καί τό μετά τόν Πολυέλεον Κάθισμα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ καί εἰς τό Δόξα, Καί νῦν, τοῦ Παραλύτου· «Ῥῆμα παράλυτον...» (Μεσῴδιον Κάθισμα Κυριακῇ πρωΐ).

Ἀναβαθμοί: Τό α΄ Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ ἤχου· «Ἐκ νεότητός μου...».

Προκείμενον: «Εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ, καί εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τά ῥήματα αὐτοῦ».

Στίχος: «Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ· ποίησιν δέ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τό στερέωμα».

Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ἐφανέρωσεν ἑαυτόν ὁ Ἰησοῦς...» (Ἰω. κα΄ 15-25) τό ΙΑ΄ Ἑωθινόν.

 «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι...».

Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα). Δόξα· «Ταῖς τοῦ Ἀποστόλου...». Καί νῦν· «Ταῖς τῆς Θεοτόκου...» καί τό Ἰδιόμελον· «Τήν τῶν Ἀποστόλων ἀκρότητα...», ζήτει τοῦτο εἰς τήν Λιτήν.

Κανόνες: 1.– Τοῦ Παραλύτου· «Θαυμαστός ἐνδόξως..», μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ μετά στίχου· «Δόξα σοι, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι» καί 2.– Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ὡς καθαρός ἠγαπημένος γέγονας...» μετά στίχου· «Ἀπόστολε τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν» καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Κοντάκιον τοῦ Παραλύτου (χῦμα) καί τά·

Μεσῴδια Καθίσματα: 1.– Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Τῆς σοφίας τῷ στήθει ἀναπεσών...» καί 2.– Δόξα, Καί νῦν, τοῦ Παραλύτου· «Πάρεσιν εὕραντο...» (τό μετά τήν β΄ Στιχολογίαν).

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...».

Ἡ Τιμιωτέρα.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... – Φωτίζου, φωτίζου...».

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Θεολογῶν ἐβρόντησας...» καί 2.– Τοῦ Παραλύτου· «Ἐπέστη ὁ φιλάνθρωπος...».

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους δ΄.

Αἶνοι: Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Μάκαρ Ἰωάννη πάνσοφε... – Τό παρθενίας ἀπάνθισμα... – Θεολογίας τά νάματα...», τό πρῶτον δίς.

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Εὐαγγελιστά Ἰωάννη...».

Καί νῦν: Τό ὁμόηχον Ἰδιόμελον τοῦ Παραλύτου· «Κύριε, τόν Παράλυτον...», ζήτει τοῦτο εἰς τό Δόξα τῶν Αἴνων τῇ Κυριακῇ πρωΐ.

Δοξολογία: Μεγάλη.

«Ἀπόστολε, Χριστῷ τῷ Θεῷ...»

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν: Τοῦ Πάσχα.

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκια: 1.– Τό Ἀναστάσιμον· «Εὐφραινέσθω τά οὐράνια...». 2.– Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ἀπόστολε, Χριστῷ τῷ Θεῷ...» καί 3.– Τοῦ Ναοῦ.

Κοντάκιον: Τοῦ Πάσχα· «Εἰ καί ἐν τάφῳ...».

Τρισάγιον.

Ἀπόστολος: Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ· «Ὅ ἦν ἀπ’ ἀρχῆς...» (Α΄ Ἰω. α΄ 1-7).

Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Εἱστήκεισαν παρά τῷ Σταυρῷ...» (Ἰω. ιθ΄ 25-27, κα΄ 24-25).

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄξιόν ἐστιν...».

Κοινωνικόν: «Εἰς πᾶσαν τήν γῆν...».

«Χριστός ἀνέστη...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.