Τῇ Δευτέρα ἑσπέρας: Θ΄ ΩΡΑ

Ἀπολυτίκιον: «Ἡ Γέννησίς σου, Χριστέ ὁ Θεός...».

Κοντάκιον: «Ἡ Παρθένος σήμερον, τόν ὑπερούσιον τίκτει...».

Ἀπόλυσις: Μικρά· «Ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθείς...».

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Προοιμιακός.

Εἰς τό· «Κύριε, ἐκέκραξα...» ἱστῶμεν Στίχους ς΄.

Ἑσπέρια: Τά 4 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Δεῦτε ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ... – Τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ γεννηθέντος... – Ἡ βασιλεία σου, Χριστέ... – Τί σοι προσενέγκωμεν, Χριστέ...», τά δύο πρῶτα ἐκ δευτέρου.

Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ...».

Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τό μέγα Προκείμενον· «Τίς Θεὸς μέγας...», μετά τῶν πρό  αὐτοῦ στίχων, ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ.

Ἀπόστιχα: Τά 3 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Παράδοξον μυστήριον... – Κύριε, ἐν Βηθλεέμ παραγέγονας... – Πῶς ἐξείπω τὸ μέγα μυστήριον...», μετά τῶν πρό αὐτῶν στίχων εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου· Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἄν θῶ τούς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου». β΄.– «Ἐκ γαστρός πρό ἑωσφόρου ἐγέννησά σε· ὤμοσε Κύριος καί οὐ μεταμεληθήσεται».

Δόξα, Καί νῦν: Τό Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Ἐν Βηθλεέμ συνέδραμον ποιμένες...».

Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκιον: «Ἡ Γέννησίς σου, Χριστέ...», τρίς.

Ἀπόλυσις: «Ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθείς καί ἐν φάτνῃ ἀνακλιθείς διά τήν ἡμῶν σωτηρίαν, Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν...».

Τῇ Τρίτῃ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

Μετά τόν Ν΄ Ψαλμόν. Τρισάγιον καί τό  Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ Γέννησίς σου, Χριστέ...».

ΟΡΘΡΟΣ

Ἑξάψαλμος.

Εἰς τό· «Θεός Κύριος...».

Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ Γέννησίς σου, Χριστέ...», τρίς.

Καθίσματα: Τῆς Ἑορτῆς τῆς α΄ καί β΄ Στιχολογίας, ἀμφότερα ἐκ δευτέρου.

Ὁ Ν΄ Ψαλμός: (Χῦμα).

Κανόνες: Οἱ δύο τῆς Ἑορτῆς· «Χριστός γεν­νᾶται...» καί· «Ἔσωσε λαόν...» μετά τῶν Εἱρμῶν αὐτῶν, ἄνευ στίχου καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Ἀπό γ΄ ᾨδῆς·

Τό Κοντάκιον τῆς Ἑορτῆς (χῦμα) καί τό·

Μεσῴδιον Κάθισμα: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἀγαλλιάσθω οὐρανός...», ἅπαξ.

Ἀφ’ ς΄ ᾨδῆς·

Κοντάκιον – Οἶκος: Τῆς Θεοτόκου.

Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας.

Καταβασίαι: Αἱ ἰαμβικαί· «Ἔσωσε λαόν...».

Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ’ αὐτῆς ἡ θ΄ ᾨδή ἀμφοτέρων τῶν Κανόνων τῆς Ἑορτῆς, μετά τῶν Μεγαλυναρίων καί εἰς τά δύο τελευταῖα Δόξα, Καί νῦν, ἀμφότεροι εἰς 4.

Εἱρμός θ΄ ᾨδῆς: «Μεγάλυνον, ψυχή μου... – Στέργειν μέν ἡμᾶς...».

Ἐξαποστειλάρια:  Τῆς Ἑορτῆς· «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς...», τρίς.

Εἰς τούς Αἴνους ἱστῶμεν Στίχους δ΄.

Αἶνοι: Τά 4 Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς Ἑορτῆς· «Εὐφραίνεσθε, δίκαιοι... – Ὁ Πατήρ εὐδόκησεν... – Θεοτόκε Παρθένε... – Δεῦτε ἀνυμνήσωμεν...».

Δόξα: Τό Ἰδιόμελον αὐτῶν· «Σήμερον ἡ ἀόρατος φύσις...».

Καί νῦν: Τό ἕτερον Ἰδιόμελον τῆς Ἑορτῆς· «Σήμερον ὁ Χριστός...».

Δοξολογία: Μεγάλη.

        «Ἡ Γέννησίς σου, Χριστέ...».

ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα-Εἰσοδικόν: Τῆς Ἑορτῆς.

Μετά τήν Εἴσοδον.

Ἀπολυτίκιον: Τῆς Ἑορτῆς· «Ἡ Γέννησίς σου, Χριστέ...».

Κοντάκιον: Ὁμοίως· «Ἡ Παρθένος σήμερον, τόν ὑπερούσιον τίκτει...».

Ἀντί τοῦ Τρισαγίου: «Ὅσοι εἰς Χριστόν...».

Ἀπόστολος: Τῆς Θεοτόκου· «Ὁ ἁγιάζων καί οἱ ἁγιαζόμενοι...» (Ἑβρ. β΄ 11-18), μετά τοῦ Προκειμένου· «Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τόν Κύριον καί ἠγαλλίασε τό πνεῦμά μου ἐπί τῷ Θεῷ τῷ σωτήρί μου – Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ», ζήτει τοῦτον τῇ ΣΤ΄ Ὥρᾳ τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς.

 Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Ἀναχωρησάντων τῶν Μάγων...» (Ματθ. β΄, 13-23), ζήτει τοῦτο μετά τήν 29ην Δεκεμβρίου.

Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Μεγάλυνον, ψυχή μου... – Στέργειν μέν ἡμᾶς...».

Κοινωνικόν: «Λύτρωσιν ἀπέστειλε Κύριος τῷ λαῷ αὐ­τοῦ. Ἀλληλούια».

        «Ἡ Γέννησίς σου, Χριστέ...» κτλ.

Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.