ή Φυγάς

Π έ τ ρ ο ς  ο  Β υ ζ ά ν τ ι ο ς  ο και Φυγάς, μαθητής Πέτρου του Πελοποννησίου, γεννηθείς εν Νεοχωρίω του Βοσπόρου.  Εχειρίζετο δεξιώς την πανδουρίδα και τον αραβικόν πλαγίαυλον (νέϊ).  Ο Βυζάντιος δια της παρασημαντικής του διδασκάλου αυτού έγραψε τα ποιήματα αυτού και έξηγησε πολλά μαθήματα της του Κουκκουζέλη γραφής, άπερ ηγόρασαν μετά τον θάνατον αυτού οι έφοροι της τώ 1815 ιδρυθείσης πατριαρχικής μουσικής σχολής μετά των λοιπών σημειωμάτων αυτού.  Εμέλισε μίαν σειράν χερουβικά και τρεις σειράς κοινωνικά των Κυριακών «Αινείτε», εξ ων τα χερουβικά και, μία σειρά κοινωνικά τύποις εξεδόθησαν εις διαφόρους Ανθολογίας επ' ονόματι αυτού «Πέτρου του Βυζαντίου», τα δε μικρότερα κοινωνικά αυτού επ' ονόματι «Iωάννου του Λαμπαδαρίου» προσέτι το σύντομον Ειρμολόγιον, καταβασίας, δοξολογίαν, κεκραγάρια, «Αινείτε» των αίνων αργοσύντομα και άλλα μαθήματα φέροντα επιγραφήν «Του μαθητού», (Πέτρου του Πελοποννησίου).  Σώζεται αυτού και μία Παπαδική ιδιόγραφος εις την εν Φαναρίω Κων/πόλεως βιβλιοθήκην του Παναγίου Τάφου.  Ο Πέτρος υπό του Πατριάρχου Καλλινίκου του από Νικαίας παυθείς εκ της πρωτοψαλτείας ένεκα της δευτερογαμίας αυτού, μη επιτρεπομένης εις τους ιεροψάλτας της Μεγάλης Εκκλησίας, έφυγεν εις Χερσώνα, εξ ου και «Φυγάς», και εκείθεν εις Ιάσιον, ένθα και απέθανε τω 1808.  

[Εκδόσεις Κουλτούρα 1982]